Άλλη μια χαλαρή έγραψε ως “χαλαρή” και πέρασε... χαλαρά στην ιστορία.
Γκιόζα, η κορυφή του Καλλίδρομου...
Το JPForum στην κορυφή του Καλλίδρομου...
Το JPForum στη λίμνη του Καλλίδρομου...
Ωραία ήταν!
Θα ήθελα να συγχαρώ την Π.Ο.Ε. (πολυμελή οργανωτική επιτροπή) για την επιτυχία αυτής της εκδρομής. Κατάφερε το ακατόρθωτο, να ανεβάσει το JPForum στην κορυφή (!!!) του Καλλίδρομου, με τα... πόδια! Στο δεύτερο σκέλος στον Παρνασσό έκανε λίγο κοιλιά, πρέπει να ομολογήσω – ακύρωσε το ραντεβού με τον Μάνο (συγγνώμη Μάνε), έκοψε το χωμάτινο κομμάτι Αμφίκλεια – Περδικόβρυση – Άνω Σουβάλα λόγω χρόνου και βούλιαξε όλη την ομάδα στο χιόνι! Ως γνωστόν όμως, ουδείς άσφαλτος!
Εύγε που πίστεψε σ’ αυτήν, την οραματίστηκε, την οργάνωσε και τελικά την ολοκλήρωσε με επιτυχία. Μέχρι Ήλιο είχε προγραμματίσει “άμα τη αφίξει” της ομάδας στη λίμνη. Στο κρύο δεν τα πήγε τόσο καλά αλλά το δουλεύει. Εύγε και για τη μεταλαμπάδευση του φυσιολατρικού πνεύματος του μεγάλου μας φόρουμ, σε μιά άλλη ομάδα ξαναμμένων τζιπάτων, αποτρέποντάς τους απ’ το να τσαλαβουτήσουν στη λασπωμένη λίμνη. Τώρα που το σκέφτομαι, άγαλμα πρέπει να μου στήσουν τα βατράχια.
Συγχαρητήρια και στα μέλη της ομάδας.
Τον Βαγγέλη (docanagno) που δεν έπεσε πάνω μου όταν βύθισα και ακινητοποίησα το αμμουδί jeep στο χιόνι του Παρνασσού και θυμηθήκαμε ότι σε τέτοιες συνθήκες πρέπει να κρατάμε μαγάαααλες αποστάσεις ασφαλείας. Την Όλγα για το χαμόγελό της και που μας κράτησε τον Βαγγέλη ξύπνιο στην επιστροφή.
Τον Αλέξανδρο (Tarzan) για την ατελείωτη μεταφορά γνώσεων στο σιμπί και την παρασκευή καφέ στη λίμνη. Υπήρξαν βέβαια κάποια παράπονα για τον καφέ που αντί Αιθιοπίας μας έφερε Σουμάτρας αλλά ο καφές της Σουμάτρας κέρδισε τις εντυπώσεις όταν δεν έχυσε ούτε μία σταγόνα μέσα στο Grand Cherokee (ZJ) στις λακούβες της επιστροφής. Ο Αλέξανδρος υποστήριξε ότι έφταιγε η βελτιωμένη του ανάρτηση αλλά εγώ ψήφισα Σουμάτρα.
Τον Παναγιώτη (panagiotistk) που άφησε την αγαπημένη του γυναίκα για να περπατήσει στο Καλλίδρομο. Τον Θοδωρή που ήταν μαζί του, τρώγοντας το φαΐ του... Παναγιώτη.
Τον Χρήστο (ΖοοL) που ανέλαβε για μία ακόμα φορά χρέη σκούπας και μας θύμισε τα έθιμα πετώντας (κυριολεκτικά) χαρταετό στη λίμνη. Την Κατερίνα (kat) για την παρέα της. Τον μικρό Νικόλα για τον άψογο χειρισμό του στον εργάτη του JK!!! Τον Doc για τα παιχνίδια του και το συνεχές κούνημα της ουράς του.
Τον Γεώργιο Παπαδόπουλο (GPAP) που άφησε τη φόρμουλα ένα για να έρθει μαζί μας, γλύτωσε τον Χρήστο καταρρίπτοντας τον αετό στη λίμνη στενοχωρώντας αυτός τον Νικόλα, δεν μάκρυνε το Cherokee (KJ) μετατρέποντάς το σε Grand από τα δυνατά και απότομα τραβήγματα στις ανεπιτυχείς προσπάθειες του να τραβήξει τον Αλέξανδρο. Την Σοφία που μας τον κράτησε ήρεμο.
Τον Πάνο (Palaz) που μας υποστήριξε στην ανάβαση της κορυφής και την σύμβουλό του στο χτίσιμο της Ρόζας, Λίλη που μετέφερε την ευγένεια και την ηρεμία της στον Πάνο. Να σημειώσω επίσης την ιδέα της να δοκιμάσει μόνος του να μας ανοίξει τον δρόμο στο παγωμένο χιόνι του Παρνασσού και τις οδηγίες της στον αυτοαπεγκλωβισμό της Ρόζας, όταν 500 μέτρα πιό πάνω κόλλησε στα λευκά.
Τον αξιότιμο πρόεδρο, αντιπρόεδρο, γραμματέα, κεντρικό ταμία, τακτικό μέλος, αναπληρωματικό μέλος της Π.Ο.Ε., κ.Χρύσανθο που έπεισε για μιά ακόμα φορά και κάποιους άλλους να βγούν εκεί έξω στα όρη στ’ άγρια βουνά. Την Άννα που τον συνόδευσε και σ’ αυτή τη βόλτα και τον βοήθησε σημαντικά στις δύσκολες αποφάσεις. Αν και το “μη τρέχεις” του πρώτου κολλήματος στα λιγοστά χιόνια του Καλλίδρομου, αποδείχτηκε λάθος.
Σας ευχαριστούμε όλους για την παρέα σας.
Ιδιαίτερη αναφορά θα πρέπει να γίνει και στον Μάνο (m.miskis), τοπικό ανταποκριτή και αντιπρόσωπό μας στην Άνω και κάτω Σουβάλα για τις οδηγίες του και τις καλές και... νόστιμες προτάσεις του.
Για την ιστορία τώρα...
Ξεκινήσαμε το πρωΐ της Κυριακής 17 Μαρτίου 2013 με σχετικά καλό καιρό. Πατήσαμε χώμα στην Αμφίκλεια στο 38° 38.907'N 22° 35.289'E. Περάσαμε δίπλα απ’ τα ερείπια της αρχαίας φωκικής πόλης Τιθρώνιο 38° 40.582'N 22° 35.044'E στριμωχτήκαμε στα στενά δρομάκια της Δρυμαίας, ανηφορίσαμε τον σκληρό με πέτρες κυρίως αλλά βατό χωματόδρομο στις νότιες πλαγιές του Καλλίδρομου και σταματήσαμε στην αρχή του “μονοπατιού” 38 44.134'N 22 32.387'E που οδηγεί στην κορυφή. Μετά την επική ανάβαση στην Γκιόζα (1419 μ. ονομασία αρβανίτικης μάλλον προέλευσης, γκιόσα = γίδα και όχι τούρκικης, γκιοζ = μάτι) συνεχίσαμε προς τη λίμνη του Καλλίδρομου (Νευρόπολη. Νεβρός = Ελαφάκι στα αρχαία Ελληνικά) που μας πρόσφερε καφέ ο Αλέξανδρος. Κατεβήκαμε στο Παλιοχώρι διανύοντας - στο Καλλίδρομο - 37 χωμάτινα χλμ.
Στον Παρνασσό, μπήκαμε σε δασικό χωματόδρομο μέτριας βατότητας με πέτρες και λίγη λάσπη (11 χλμ), μετά την Άνω Σουβάλα στο 38° 35.542'N 22° 33.589'E και βγήκαμε στην άσφαλτο, πάνω απ’ την Αγόριανη. Ξαναβγήκαμε σε χώμα στο 38° 33.502'N 22° 31.178'E. Μερικά χλμ ψηλότερα, βουλιάξαμε στο χιόνι και ασχοληθήκαμε με ξεφούσκωμα ελαστικών, ασκήσεις απεγκλωβισμού, ξανά μανά φουσκώματος ελαστικών και κουτσομπολιού περί παντός επιστητού.
Αποχαιρετήσαμε τον Πάνο με την Λίλη και τον Γιώργο με τη Σοφία που έπρεπε να φύγουν και σταματήσαμε για λιτό – λέμε τώρα – δείπνο σε μιά καλή ταβέρνα που μας σύστησε ο Μάνος στην περιοχή Καλύβια. Περάσαμε νύχτα απ’ το “φωταγωγημένο” πιά Λιβάδι, κατεβήκαμε στην γεμάτη κόσμο Αράχοβα και μέσω Θηβών, μη μας πάρει ο ύπνος, φτάσαμε Αθήνα αργά το βράδυ.
Στις απώλειες έχουμε να καταγράψουμε το χάσιμο της εμπρός κίνησης του KJ του Παναγιώτη σε κάποια ζόρι (παιχνίδι) στους λασπωμένους δρόμους.
Πιέστε εδώ... να δείτε το μικρό μας βίντεο στο youtube. Επιλέξτε πλήρη οθόνη και υψηλή ανάλυση (HD 1080).
Πιέστε εδώ... να δείτε το μικρό μας βίντεο στο vimeo. Επιλέξτε πλήρη οθόνη και υψηλή ανάλυση (HD).
Ωραία ήταν!
Θα ήθελα να συγχαρώ την Π.Ο.Ε. (πολυμελή οργανωτική επιτροπή) για την επιτυχία αυτής της εκδρομής. Κατάφερε το ακατόρθωτο, να ανεβάσει το JPForum στην κορυφή (!!!) του Καλλίδρομου, με τα... πόδια! Στο δεύτερο σκέλος στον Παρνασσό έκανε λίγο κοιλιά, πρέπει να ομολογήσω – ακύρωσε το ραντεβού με τον Μάνο (συγγνώμη Μάνε), έκοψε το χωμάτινο κομμάτι Αμφίκλεια – Περδικόβρυση – Άνω Σουβάλα λόγω χρόνου και βούλιαξε όλη την ομάδα στο χιόνι! Ως γνωστόν όμως, ουδείς άσφαλτος!
Εύγε που πίστεψε σ’ αυτήν, την οραματίστηκε, την οργάνωσε και τελικά την ολοκλήρωσε με επιτυχία. Μέχρι Ήλιο είχε προγραμματίσει “άμα τη αφίξει” της ομάδας στη λίμνη. Στο κρύο δεν τα πήγε τόσο καλά αλλά το δουλεύει. Εύγε και για τη μεταλαμπάδευση του φυσιολατρικού πνεύματος του μεγάλου μας φόρουμ, σε μιά άλλη ομάδα ξαναμμένων τζιπάτων, αποτρέποντάς τους απ’ το να τσαλαβουτήσουν στη λασπωμένη λίμνη. Τώρα που το σκέφτομαι, άγαλμα πρέπει να μου στήσουν τα βατράχια.
Συγχαρητήρια και στα μέλη της ομάδας.
Τον Βαγγέλη (docanagno) που δεν έπεσε πάνω μου όταν βύθισα και ακινητοποίησα το αμμουδί jeep στο χιόνι του Παρνασσού και θυμηθήκαμε ότι σε τέτοιες συνθήκες πρέπει να κρατάμε μαγάαααλες αποστάσεις ασφαλείας. Την Όλγα για το χαμόγελό της και που μας κράτησε τον Βαγγέλη ξύπνιο στην επιστροφή.
Τον Αλέξανδρο (Tarzan) για την ατελείωτη μεταφορά γνώσεων στο σιμπί και την παρασκευή καφέ στη λίμνη. Υπήρξαν βέβαια κάποια παράπονα για τον καφέ που αντί Αιθιοπίας μας έφερε Σουμάτρας αλλά ο καφές της Σουμάτρας κέρδισε τις εντυπώσεις όταν δεν έχυσε ούτε μία σταγόνα μέσα στο Grand Cherokee (ZJ) στις λακούβες της επιστροφής. Ο Αλέξανδρος υποστήριξε ότι έφταιγε η βελτιωμένη του ανάρτηση αλλά εγώ ψήφισα Σουμάτρα.
Τον Παναγιώτη (panagiotistk) που άφησε την αγαπημένη του γυναίκα για να περπατήσει στο Καλλίδρομο. Τον Θοδωρή που ήταν μαζί του, τρώγοντας το φαΐ του... Παναγιώτη.
Τον Χρήστο (ΖοοL) που ανέλαβε για μία ακόμα φορά χρέη σκούπας και μας θύμισε τα έθιμα πετώντας (κυριολεκτικά) χαρταετό στη λίμνη. Την Κατερίνα (kat) για την παρέα της. Τον μικρό Νικόλα για τον άψογο χειρισμό του στον εργάτη του JK!!! Τον Doc για τα παιχνίδια του και το συνεχές κούνημα της ουράς του.
Τον Γεώργιο Παπαδόπουλο (GPAP) που άφησε τη φόρμουλα ένα για να έρθει μαζί μας, γλύτωσε τον Χρήστο καταρρίπτοντας τον αετό στη λίμνη στενοχωρώντας αυτός τον Νικόλα, δεν μάκρυνε το Cherokee (KJ) μετατρέποντάς το σε Grand από τα δυνατά και απότομα τραβήγματα στις ανεπιτυχείς προσπάθειες του να τραβήξει τον Αλέξανδρο. Την Σοφία που μας τον κράτησε ήρεμο.
Τον Πάνο (Palaz) που μας υποστήριξε στην ανάβαση της κορυφής και την σύμβουλό του στο χτίσιμο της Ρόζας, Λίλη που μετέφερε την ευγένεια και την ηρεμία της στον Πάνο. Να σημειώσω επίσης την ιδέα της να δοκιμάσει μόνος του να μας ανοίξει τον δρόμο στο παγωμένο χιόνι του Παρνασσού και τις οδηγίες της στον αυτοαπεγκλωβισμό της Ρόζας, όταν 500 μέτρα πιό πάνω κόλλησε στα λευκά.
Τον αξιότιμο πρόεδρο, αντιπρόεδρο, γραμματέα, κεντρικό ταμία, τακτικό μέλος, αναπληρωματικό μέλος της Π.Ο.Ε., κ.Χρύσανθο που έπεισε για μιά ακόμα φορά και κάποιους άλλους να βγούν εκεί έξω στα όρη στ’ άγρια βουνά. Την Άννα που τον συνόδευσε και σ’ αυτή τη βόλτα και τον βοήθησε σημαντικά στις δύσκολες αποφάσεις. Αν και το “μη τρέχεις” του πρώτου κολλήματος στα λιγοστά χιόνια του Καλλίδρομου, αποδείχτηκε λάθος.
Σας ευχαριστούμε όλους για την παρέα σας.
Ιδιαίτερη αναφορά θα πρέπει να γίνει και στον Μάνο (m.miskis), τοπικό ανταποκριτή και αντιπρόσωπό μας στην Άνω και κάτω Σουβάλα για τις οδηγίες του και τις καλές και... νόστιμες προτάσεις του.
Για την ιστορία τώρα...
Ξεκινήσαμε το πρωΐ της Κυριακής 17 Μαρτίου 2013 με σχετικά καλό καιρό. Πατήσαμε χώμα στην Αμφίκλεια στο 38° 38.907'N 22° 35.289'E. Περάσαμε δίπλα απ’ τα ερείπια της αρχαίας φωκικής πόλης Τιθρώνιο 38° 40.582'N 22° 35.044'E στριμωχτήκαμε στα στενά δρομάκια της Δρυμαίας, ανηφορίσαμε τον σκληρό με πέτρες κυρίως αλλά βατό χωματόδρομο στις νότιες πλαγιές του Καλλίδρομου και σταματήσαμε στην αρχή του “μονοπατιού” 38 44.134'N 22 32.387'E που οδηγεί στην κορυφή. Μετά την επική ανάβαση στην Γκιόζα (1419 μ. ονομασία αρβανίτικης μάλλον προέλευσης, γκιόσα = γίδα και όχι τούρκικης, γκιοζ = μάτι) συνεχίσαμε προς τη λίμνη του Καλλίδρομου (Νευρόπολη. Νεβρός = Ελαφάκι στα αρχαία Ελληνικά) που μας πρόσφερε καφέ ο Αλέξανδρος. Κατεβήκαμε στο Παλιοχώρι διανύοντας - στο Καλλίδρομο - 37 χωμάτινα χλμ.
Στον Παρνασσό, μπήκαμε σε δασικό χωματόδρομο μέτριας βατότητας με πέτρες και λίγη λάσπη (11 χλμ), μετά την Άνω Σουβάλα στο 38° 35.542'N 22° 33.589'E και βγήκαμε στην άσφαλτο, πάνω απ’ την Αγόριανη. Ξαναβγήκαμε σε χώμα στο 38° 33.502'N 22° 31.178'E. Μερικά χλμ ψηλότερα, βουλιάξαμε στο χιόνι και ασχοληθήκαμε με ξεφούσκωμα ελαστικών, ασκήσεις απεγκλωβισμού, ξανά μανά φουσκώματος ελαστικών και κουτσομπολιού περί παντός επιστητού.
Αποχαιρετήσαμε τον Πάνο με την Λίλη και τον Γιώργο με τη Σοφία που έπρεπε να φύγουν και σταματήσαμε για λιτό – λέμε τώρα – δείπνο σε μιά καλή ταβέρνα που μας σύστησε ο Μάνος στην περιοχή Καλύβια. Περάσαμε νύχτα απ’ το “φωταγωγημένο” πιά Λιβάδι, κατεβήκαμε στην γεμάτη κόσμο Αράχοβα και μέσω Θηβών, μη μας πάρει ο ύπνος, φτάσαμε Αθήνα αργά το βράδυ.
Στις απώλειες έχουμε να καταγράψουμε το χάσιμο της εμπρός κίνησης του KJ του Παναγιώτη σε κάποια ζόρι (παιχνίδι) στους λασπωμένους δρόμους.
Πιέστε εδώ... να δείτε το μικρό μας βίντεο στο youtube. Επιλέξτε πλήρη οθόνη και υψηλή ανάλυση (HD 1080).
Πιέστε εδώ... να δείτε το μικρό μας βίντεο στο vimeo. Επιλέξτε πλήρη οθόνη και υψηλή ανάλυση (HD).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου