Δίρφη

Προσκεκλημένοι της λέσχης Ευρίπου 4x4 στη Δίρφη, την Κυριακή 10 Νοεμβρίου 2013. Πιέστε εδώ... να δείτε μερικές εικόνες από τη "δική μας" 18μελή ομάδα στο Vimeo!    

Να ευχαριστήσουμε ακόμα μία φορά τον Γιάννη Λούκα τον πλοηγό μας, τον Γιάννη (zagreas), τον ουραγό μας και όλα τα υπόλοιπα παιδιά που ήταν στην παρέα μας.

Χρύσανθος Γ.

Γραμμένη Οξυά Νοέμβριος 2013

Από την ορειβατική μας εξόρμηση με τον Πεζοπορικό Όμιλο Αθηνών (Π.Ο.Α.) το Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2013 στις πλαγιές των Βαρδουσίων με επιστροφή και διανυκτέρευση στο καταφύγιο της Γραμμένης Οξυάς και την Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2013, ανάβαση στην Σαράνταινα (1923 μ.) την κορυφή της Γραμμένης Οξυάς και πολύωρη κατάβαση στο χωριό Γαρδίκι.

Πιέστε εδώ... να δείτε το μικρό μας βίντεο στο vimeo. Κάποια μικρά προβλήματα στον ήχο τα δημιούργησε το vimeo, άγνωστο γιατί.

Ο "ποιητής" απαθανάτισε το συμβάν...

Ξεκινήσαν πρωί απ’ το κέντρο της πόλης
για ν’ ανέβουν παρέα στης Οξυάς τα βουνά
μπροστά ο Παπάδης, ουραγός Τυροπώλης
οι άλλοι στη μέση ν’ ακροβατούν στα γκρεμνά.

Μαζευτήκανε νέοι, κυρίες, κοπέλες,
άνδρες στυλάτοι μ’ άσπρα ή καθόλου μαλλιά,
ανθρώποι της τέχνης, φωτογράφοι, μοντέλες
στο φακό βλέμμα λάγνο με τα χόρτ’ αγκαλιά!

Φάγαν, ήπιαν, πλην ενός κοιμηθήκαν καλά.
Ξυπνήσαν νωρίς, πιάσαν ρυθμό στ’ ανηφόρι,
μετρήσαν τις αμέτρητες κορφές στα ψηλά 
χαλαροί στο γρασίδι. Ισιώσαν με ζόρι,

περάσαν βοσκούς, κοπάδια, σκυλιά τρομερά
δρόμο πήραν κι αφήσαν, φτάσαν Γαρδίκι,
λιανίσαν τυριά, κατσίκια, ψητά ζουμερά,
εγώ πτώμα στην κούραση, οι άλλοι περδίκι!

Πριν τελειώσουν οι μπύρες, πιάσαν τραγούδια, 
ξεφωνήσαν αγάπη, καϋμό, λευτεριά 
αντιλάλησαν ράχες, τρομάξαν τ’ αρκούδια.
Κατηφείς στ’ άστυ γυρίσαν, αργά, ξαστεριά.

Χρύσανθος Γ.

Καταφύγιο Γκιώνας Οκτώβριος 2013

Το καταφύγιο της Γκιώνας “Γρηγόρης Περδίκης”  του Πεζοπορικού Ομίλου Αθηνών βρίσκεται σε υψόμετρο 1753 μέτρων. Είναι μεν παλιό, από τον  Σεπτέμβριο του 1959 αλλά προσφέρει σχεδόν όλα τα απαραίτητα. Έχει κουζίνα με τρεχούμενο νερό απ’ την πηγή (υπάρχει σωλήνα και έξω), πετρογκάζ και κουζινικά σκεύη, μικρή αίθουσα με τζάκι, ξυλόσομπα, μεγάλη λάμπα υγραερίου, μικρότερες γκαζιού και δύο μεγάλα τραπέζια με πάγκους και υπερυψωμένο δωμάτιο ύπνου με δική του ξυλόσομπα, 2 ξύλινα πατάρια που μπορούν να κοιμηθούν 20 κοινωνικά άτομα!  Οι ψηλοί να προτιμήσουν το επάνω... διάζωμα. Δεν έχει κουκέτες ούτε τουαλέτα. Το καταφύγιο σας προσφέρει τη μοναδική – λέμε τώρα – ευχαρίστηση του ΧΨΑ. Οι κουβέρτες και τα στρώματα είναι αποθηκευμένα σε μεγάλα ξύλινα κουτιά-μπαούλα κάτω απ’ τη σκάλα που οδηγεί στα πατάρια και αριστερά απ’ τη μικρή αποθήκη-ντουλάπα με τα ξύλα.


Μη ξεχνάτε ότι σαν καταφύγιο έχει περιορισμούς. Επίσης δεν έχει προσωπικό, οπότε όλες οι εργασίες, καθάρισμα, αέρισμα κουβερτών και στρωμάτων, στρώσιμο, μαγείρεμα, πλύσιμο κουζινικών, συμμάζεμα πριν την αναχώρηση και μεταφορά και επιστροφή των σκουπιδιών στον... πολιτισμό, πρέπει να γίνουν απ’ την ομάδα που θα το επισκεφθεί. Κόστος διανυκτέρευσης 8 ευρώ το άτομο για τα μέλη του ΠΟΑ, 10 ευρώ για τα μη μέλη και ελάχιστο συνολικό ποσό διανυκτέρευσης 80 ευρώ (τιμές 2013). 

Μερικές συντεταγμένες...
Γκι16  38° 38.275'N  22° 15.994'E  Τέλος χωματόδρομου στη Λάκκα Καρβούνη
Γκι17  38° 37.983'N  22° 15.731'E  Καταφύγιο Γκιώνας
Γκι20  38° 38.830'N  22° 15.128'E  Πυραμίδα (2510 μ,) κορυφή Γκιώνας.

Γκιώνα Οκτώβριος 2013

Τριήμερο Σάβ 26, Κυρ 27 και Δευ 28 Οκτωβρίου 2013

Ξεκινήσαμε το πρωΐ του Σαββάτου 26 Οκτωβρίου 2013, 12 άτομα με 4 αυτοκίνητα, Αντώνης Π., Πόπη, Γιώργος, Γιώτα, Στέλιος Μπ., Ελένη, Γρηγόρης, Καίτη, Γιώργος Σ., Αλίκη, Χρύσανθος και Άννα, για την Καλοσκοπή (Κουκουβίστα) ακολουθώντας τη ταχύτερη (σε χρόνο, 2.5 ώρες) διαδρομή, Θερμοπύλες, Σκαμνός, Οίτη, Παύλιανη, Καλοσκοπή. Φάγαμε μέτριο αλλά φτηνό φαγητό (7 ευρώ το άτομο) στην ταβέρνα Κουκουβίστα στη Καλοσκοπή. Αφήσαμε το αυτοκίνητο της Πόπης στην "πλατεία" της Καλοσκοπής, μοιράσαμε κόσμο και πράγματα στα υπόλοιπα 3 αυτοκίνητα και ανηφορίσαμε τον πολύ καλό χωματόδρομο προς Μνήματα, μεταλλεία, Βραΐλα (αριστερά), Λάκκα Καρβούνη (55 λεπτά) με την όμορφη θέα προς Καλοσκοπή και Οίτη στην αρχή και χαράδρα Ρεκάς, Βίνιανη, κάμπο Άμφισσας, κόλπο Ιτέας και Πελοπόννησο στη συνέχεια. Τα τελευταία 500 μέτρα του χωματόδρομου είναι μέτριας έως κακής βατότητας, με δύο σημεία που μπορούν να δημιουργήσουν μεγάλα νεροφαγώματα σε μιά δυνατή βροχή. Αφήσαμε τ’ αυτοκίνητα σ’ ενα πλάτωμα δίπλα σε μιά – άδεια λόγω εποχής – στάνη  38° 38.304'N  22° 15.920'E. Το καλό μονοπάτι προς την πηγή  38° 38.377'N  22° 15.809'E με το τρεχούμενο αλλά λίγο νερό και το καταφύγιο  38° 37.981'N  22° 15.732'E, αρχίζει δίπλα στη στάνη (δεξιά της όπως βλέπουμε το διάσελο) και αριστερά (αρκετά) απ’ το ετοιμόρροπο ξύλινο κιόσκι. Θα κατηφορίσετε 30 λεπτά περίπου.

Το καταφύγιο της Γκιώνας “Γρηγόρης Περδίκης”  του Πεζοπορικού Ομίλου Αθηνών  βρίσκεται σε υψόμετρο 1753 μέτρων. Είναι μεν παλιό - από τον  Σεπτέμβριο του 1959 - αλλά προσφέρει σχεδόν όλα τα απαραίτητα. Έχει κουζίνα με τρεχούμενο νερό απ’ την πηγή (υπάρχει πλαστική σωλήνα και έξω), πετρογκάζ και κουζινικά σκεύη, μικρή αίθουσα με τζάκι, ξυλόσομπα, μεγάλη λάμπα υγραερίου, μικρότερες γκαζιού και δύο μεγάλα τραπέζια με πάγκους και υπερυψωμένο δωμάτιο ύπνου με δική του ξυλόσομπα, 2 ξύλινα πατάρια που μπορούν να κοιμηθούν 20 κοινωνικά άτομα!  Οι ψηλοί να προτιμήσουν το επάνω... διάζωμα. Δεν έχει κουκέτες ούτε τουαλέτα. Το καταφύγιο σας προσφέρει τη μοναδική – λέμε τώρα – ευχαρίστηση του ΧΨΑ. Οι κουβέρτες και τα στρώματα είναι αποθηκευμένα σε μεγάλα ξύλινα κουτιά-μπαούλα κάτω απ’ τη σκάλα που οδηγεί στα πατάρια και αριστερά απ’ τη μικρή αποθήκη-ντουλάπα με τα ξύλα.

Μη ξεχνάτε ότι σαν καταφύγιο έχει περιορισμούς.  Επίσης δεν έχει προσωπικό, οπότε όλες οι εργασίες, καθάρισμα, αέρισμα κουβερτών και στρωμάτων, στρώσιμο, μαγείρεμα, πλύσιμο κουζινικών, συμμάζεμα πριν την αναχώρηση και μεταφορά / επιστροφή των σκουπιδιών στον... πολιτισμό, πρέπει να γίνουν από την ομάδα που θα το επισκεφθεί. Κόστος διανυκτέρευσης 8 ευρώ το άτομο για τα μέλη του ΠΟΑ, 10 ευρώ για τα μη μέλη και ελάχιστο συνολικό ποσό διανυκτέρευσης 80 ευρώ. 

Την Κυριακή το πρωΐ, μέρα καλοκαιρινή, ξεκινήσαμε για την κορυφή Πυραμίδα στα 2510 μέτρα, την 5η ψηλότερη κορυφή της Ελλάδας. Με καλές συνθήκες και όχι βιαστικούς ορειβάτες, ο χρόνος ανάβασης από το καταφύγιο είναι μισή ώρα μέχρι την πηγή, 1 ώρα και 15 λεπτά μέχρι το διάσελο και στη συνέχεια 1 ώρα και 15 λεπτά μέχρι την κορυφή. Υπολογίστε ίδιο χρόνο και για την κατάβαση. Το μονοπάτι είναι καλό μέχρι την πηγή. Μετά, ουσιαστικά η ανάβαση είναι ελεύθερη. Υπάρχουν όμως κίτρινα σημάδια μέχρι το διάσελο και κόκκινα μαζί με κώνους από πέτρες μέχρι την κορυφή που οριοθετούν την πορεία στην απότομη πλαγιά. Αν και λόγω αγυμνασιάς ο δικός μου στόχος ήταν να φτάσω μέχρι το διάσελο, τελικά συνέχισα μέχρι επάνω. Φούσκωσα στο κομμάτι από την πηγή μέχρι το διάσελο και ειδικά στα τελευταία μέτρα. Ολιγόλεπτη ξεκούραση στο λιβάδι και συνέχεια μέχρι την κορυφή. Η θέα από το διάσελο και πάνω είναι πανοραμική. Από την κορυφή, αν οι συνθήκες το επιτρέπουν, βλέπεις τη μισή Ελλάδα. Ημίωρη στάση με τελετουργικό βάφτισμα νέων ορειβατών και αρχή κατάβασης. Κούραση μεγάλη στο κατέβασμα από το διάσελο και κάτω. Πρώτη φορά λαχάνιασα σε αργή κατάβαση. Έφτασα στο καταφύγιο μισή ώρα περίπου μετά τους άλλους με τον Γιώργο Σαμπάνη και τον Στέλιο που με περίμεναν υπομονετικά.

Το βράδυ ψήσαμε και φάγαμε κιλά κρεατικών και ευχηθήκαμε χρόνια πολλά στον Στέλιο για τα γενέθλιά του.

Τη Δευτέρα καθαρίσαμε το καταφύγιο και φύγαμε στις 11 περίπου για τον χώρο στάθμευσης.
Στη διασταύρωση πριν τα Μνήματα, στρίψαμε αριστερά προς την Κρύα Βρύση. Γεμίσαμε τα παγούρια και επιστρέψαμε να φάμε τα υπόλοιπα φαγητά που κουβαλάγαμε στο μνημείο του 1821 38° 40.296'N  22° 17.350'E. Χαιρετήσαμε τους Στέλιο, Ελένη, Γρηγόρη, Καίτη που θα συνέχιζαν προς Γραβιά, Αλίαρτο και κατεβήκαμε Καλοσκοπή να πάρουμε το αυτοκίνητο της Πόπης. Κέρασα την υπόλοιπη παρέα καφέ στην κάτω Παύλιανη και συνεχίσαμε για Αθήνα μέσω Θερμοπυλών.

Πιέστε εδώ... να δείτε το μικρό μας βίντεο στο vimeo...
Επιλέξτε πλήρη οθόνη.

Ο "ποιητής" έγραψε για το σημαντικό αυτό γεγονός...

Στερνά Οκτώβρη, δεκατρία η χρονιά 
φίλοι, γνωστοί καιρό, μαζί από παλιά,                       
από τ’ άστυ ξεφύγαν, να βρουν λησμονιά
στ’ αγέρι ν’ αφήσουν τα λευκά τους μαλλιά.

Ξεκινήσαν νωρίς το πρωί στις εννιά
φορτωθήκαν πίτες, πασταφλόρες, λιλιά
καταφύγιο φτάσαν, γεμίσαν καπνιά,
στρωσίδια απλώσαν στη ζεστή αντηλιά.

Ανήφορο πήραν, στης Γκιώνας τις ράχες,
να δουν ‘κεί  στα ψηλά των βουνών τις κορφές,
με μπαστούνια και κράμπες δώσανε μάχες
πατήσαν κορφή σαν του Ολύμπου μορφές.

Νικητές κατηφόρισαν στου Καρβούνη
γεμίσαν τραπέζια με δεκάδες καλά
ψήσαν και φάγαν, δεν αφήσαν γουρούνι,
τραγουδήσαν στον Στέλιο τα χρόνια πολλά.

Κοιμηθήκαν ελαφρά παρά τις δονήσεις,
και βροντώδεις του σιωπητηρίου οσμές,
γυρίσαν πίσω με καλές αναμνήσεις,  
να βρεθούν είπαν πάλι σ’ ωραίες στιγμές

Χρύσανθος Γ.

Μερικές συντεταγμένες από σημεία που βρήκαμε ενδιαφέροντα...

Γκι01  38° 41.557'N  22° 19.166'E  Αρχή χωματόδρομου, πάνω από Καλοσκοπή.
Γκι02  38° 40.679'N  22° 18.275'E  Διασταύρωση πριν τα Μνήματα
Γκι03  38° 41.027'N  22° 15.083'E  (7,2 χλμ μετά τη διαστ. στα Μνήματα) Διασταύρωση 5 δρόμων, προς Σπηλιά Mayer. Ερχόμενοι από Μνήματα, ευθεία και δεξιά κατεβαίνει Στρόμη. Αριστερά και λίγο δεξιά, σταματάει λίγο πιό κάτω. Εμείς στρίβουμε αριστερά και ανηφορίζουμε μέσα στο ελατόδασος προς τη σπηλιά. Ο χωματόδρομος αυτός καταλήγει στο Ίσιωμα  Από ‘κει, αρχίζει μονοπάτι που συναντάει το μονοπάτι που ανεβαίνει από Κρύα Βρύση, Κέδρο, συνεχίζει προς τη Βαθιά Λάκκα ανάμεσα στην Πυραμίδα 2508 μ. (δυτικά / δεξιά μας όπως ανεβαίνουμε) και την Πλατυβούνα 2317 μ. (ανατολικά / αριστερά) και καταλήγει στην κορυφογραμμή. Βόρεια / δεξιά πάει προς Πυραμίδα, την κορυφή της Γκιώνας, νότια / αριστερά προς...
Γκι04  38° 40.909'N  22° 14.715'E  Σπηλιά Mayer, πάνω απ’ τη Στρόμη.
Γκι11  38° 39.951'N  22° 19.126'E  Διαστ.ίσια / δεξιά. Αριστερά κατεβαίνει προς βαγονέτο
Γκι12  38° 38.590'N  22° 18.018'E  Αριστερά (Δεξιά ανεβαίνει προς Βραΐλα).
Γκι13  38° 38.283'N  22° 17.706'E  Δεξιά
Γκι14  38° 38.165'N  22° 17.326'E  Αριστερά (δεξιά ανεβαίνει πιό ψηλά και συναντά την 2η διαδρομή).
Γκι15  38° 37.964'N  22° 16.579'E  Αριστερά / ίσια (δεξιά καταλήγει / αρχίζει η 2η διαδρομή).
Γκι16  38° 38.275'N  22° 15.994'E  Τέλος χωματόδρομου στη Λάκκα Καρβούνη
Γκι17  38° 37.983'N  22° 15.731'E  Καταφύγιο Γκιώνας

Γκι20  38° 38.830'N  22° 15.128'E  Πυραμίδα (2507μ, 2508μ, 2510μ ανάλογα με τον χάρτη). Κορυφή Γκιώνας.
Γκι21  38° 39.137'N  22° 16.591'E  Δοκίμι. (Τέλος δρόμου στον topo. Στον Google συνεχίζει βόρεια!), αρχή μονοπατιού προς Πλατυβούνα

Η 1η διαδρομή από την αρχή του χωματόδρομου πάνω από την Καλοσκοπή,  αριστερά στο σταυροδρόμι πριν τα Μνήματα, ανατολικά, νότια και κάτω από τον όγκο της Βραΐλας, μέχρι Λάκκα Καρβούνη είναι 20,92 χλμ
Η 2η διαδρομή από την αρχή του χωματόδρομου πάνω απ’ την Καλοσκοπή, ίσια στο σταυροδρόμι πριν τα Μνήματα, βόρεια, δυτικά και κάτω απ’ τον όγκο της Βραΐλας, μέχρι Λάκκα Καρβούνη είναι 22,09 χλμ

Η ταχύτερη σε χρόνο διαδρομή από Νέα Κηφισιά...
Νέα Κηφισιά – Κάστρο 94 χλμ + 129 χλμ Θερμοπύλες – Μπράλο – Κάτω Παύλιανη – Αρχή χωματόδρομου πριν την Καλοσκοπή = 223 χλμ

Η συντομότερη διαδρομή σε χλμ από Κάστρο...
Νέα Κηφισιά – Κάστρο 94 χλμ + 94 χλμ Ορχομενός – Κάτω Τιθορέα – Αμφίκλεια – Πάνω Καλύβια – (έξω από Μπράλο) - Καστέλια – Καλοσκοπή = 191,5 χλμ

Νέα Κηφισιά – Κάστρο 94 χλμ + 126 χλμ Ορχομενός – Αράχοβα – Άμφισσα – Καλοσκοπή = 220 χλμ

Εναλλακτική επιστροφή...
Καλοσκοπή, μνήματα, σπηλιά Mayer, Στρόμη, Μαυρολιθάρι, (από τον χωματόδρομο, όχι από την άσφαλτο μέσω Πυράς), μετά τα τελευταία σπίτια στάση στο πλάτωμα αριστερά για φωτογραφίες. Φαίνεται όλη ή Γκιώνα, η κοιλάδα του Μόρνου και τα Βαρδούσια. Συνεχίζουμε προς Καστριώτισσα, (απ’ το 2009 είναι άσφαλτος), Αθανάσιος Διάκος, Μουσουνίτσα, Κονιάκος, γύρος λίμνης Μόρνου (ή Συκιά, Λιδωρίκι), Μαλανδρίνο, επιστροφή μέσω Άμφισσας ή μέσω Γαλαξιδίου αν προτιμάτε θάλασσα.

Οίτη 2013

Σάββατο 25 και Κυριακή 26 Μαΐου 2013

Οι βιαστικοί, πιέστε εδώ… να δείτε την κινηματογραφική υπερπαραγωγή μας στο Vimeo. Οι υπόλοιποι, συνεχίστε και δεν θα χάσετε!

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή...

Βρεθήκαμε στο Καπανδρίτι το πρωΐ του Σαββάτου 25 Μαΐου 2013 οι:  denis_jk με τη Μαριλύ (JK),  Αλέξης (fastalex) με την Πέπη (JK), Πάνος (PanY) (TJ),  Σωκράτης (sokkrates) (KK), Παντελής ή Ντέλος (xtreme) με την Νικολέτα (nikoleta_st) (TJ), Χρήστος (chris lc90) ή αλλόθρησκος ή Χρησταλλό ποιητική αδεία, μεγάλη η χάρη του (Terrano II), κι εγώ (ο Χρύσανθος μη ξεχνιόμαστε) με την Άννα.και το αμμουδί (KJ)

Ξεκινήσαμε, σχεδόν στην ώρα μας, με καθυστέρηση 8-9 λεπτών!  Απίστευτο ε; Και όμως ο sous-chef  ‘Ντέλος – ο chef ZooL παραθέριζε στην Υπάτη με την πίσκοφαμιλι  – στάθηκε στο ύψος του. (Παρένθεσις. Απορία της Πέπης και ερώτηση προς τη Νικόλ: Το Ντέλος βγαίνει απ’ το μοντέλος; Άφωνοι; Κλείνει η παρένθεσις).

Στο Σχηματάρι, μας περίμεναν o Othonas με τον Γιάννη (JK) και ο zagreas με την Μαίρη  (TJ). Τα ΠιΕμΑρ αρνήθηκαν να συντονιστούν όλα και “βρίζοντας” τον ZooL ανοίξαμε και τα σιμπί.

Λίγο πριν τη Λαμία μας πρόλαβε ο Άγγελος (Nikolopoulos angelos) με το Grand και τους petran + Miguelito + Pecos Bill σε συσκευασία ενός.

Στην πλατεία της Καστανιάς μας περίμεναν: Ο Βασίλης (vpisko) με την maria και τον ρόμπυ (TJ πιά) και ο Χρήστος (ZooL) με την Κατερίνα (Kat) τον μικρό Νικόλα και τον ντοκ (JK). Εδώ – λόγω προβλήματος – μας  αποχαιρέτησαν ο Γιάννης (zagreas) με την Μαίρη.

Μικρό πρόβλημα με ένδειξη υπερθέρμανσης στο κιβώτιο στο KK του Σωκράτη λύνεται με ολιγόλεπτη στάση.

Προσπερνάμε το καταφύγιο. Επόμενη στάση στις Λιβαδιές, κάτω απ’ την κορφή Γρεβενό. Είναι η κορυφή που προτιμούν οι ορειβάτες για την θέα και τη μικρή της απόσταση απ’ το καταφύγιο.  Μικρή παράκαμψη προς τη Βρύση του Καλόγερου και μετά βουρ για τα ψηλά. Σκούπα ο Σωκράτης και μπροστά του εγώ. Το τεραίν δυσκολεύει. Στην ερώτηση... πως πάτε οι πισινοί; Ακολουθεί απάντηση... σοκ απ’ το βάθος! Τα τσερόκια γ@μ@νε! 

Στάση αναγνωριστική στο πρώτο λιβάδι υποψήφιο για κατασκήνωση και συνέχεια προς το διάσελο κάτω απ’ την κορυφή της Οίτης. Σ’ ένα μικρό ανηφόρι, πατάμε και λίγο απάτητο χιόνι!  Ο καιρός αρχίζει και χαλάει. Πυκνά σύννεφα, αέρας και κρύο. Το συνειδητοποιούμε όταν ακούμε μιά τρεμάμενη φωνή να επαναλαμβάνει σιγά στα μικρόφωνα: Δεν κρυώνω, δεν κρυώνω, δεν κρυώνω! Είναι ο PanY στην καλοκαιρινή Αλεπού, που αυτοσυγκεντρώνεται με κόλπα που κάνουν στην Ινδία.

Η Μαρία, ο Αλέξης, ο Χρήστος ο δικός μας, ο άλλος ο Αλλόχρηστος, ο Σωκράτης, ο Πέτρος, ο Παντελής, ή Άννα, εγώ, ο ρόμπυ και ο ντοκ, ξεκινάμε για την κορυφή της Οίτης. Η Άννα με τον Χρήστο και τον ντοκ φτάνουν μέχρι ένα σημείο και σταματούν – κουράστηκε ο ντοκ – ενώ  οι υπόλοιποι συνεχίζουμε ακάθεκτοι και κατακτούμε την ψηλότερη κορυφή της Οίτης, τον Πύργο (2.151 ή 2.152 μέτρα ανάλογα με τον χάρτη αν και τα όργανά μας, έδειχναν μικρότερο υψόμετρο). Μεγάλες στιγμές! Το JPForum για δεύτερη φορά στην κορυφή!  

Η θέα προς τους όγκους του Παρνασσού, της Γκιώνας, των  Βαρδουσίων και της γύρω περιοχής είναι μοναδική! Αν δεν σκεφτόμαστε τον PanY που κρύωνε στο διαμπερές εξοχικό και τους άλλους που περίμεναν χαμηλά, θ’ αψηφούσαμε το κρύο και θά ‘μαστε ακόμα εκεί.  Δόξα τω... Καριμπού, τον προλάβαμε ζωντανό.

Οι σοβαροί ρόμπυ, Μαρία, Αλέξης κι εγώ, κατηφορίζουμε από σταθερά χώματα. Οι υπόλοιποι τρέχουν στις μεγάλες χιονούρες για τσουλήθρα!

Δεν μπορώ να περιγράψω την χαρά στα πρόσωπα και στις περιγραφές τους, μετά την χιονοτσουλήθρα, όταν βρεθήκαμε στο διάσελο! Σαν μικρά παιδιά που τους αγόρασαν παγωτό στην πρώτη τους επίσκεψη στο λούνα παρκ!

Στ’ αυτοκίνητα και πάλι. Κατεύθυνση προς το λιβάδι με τη λίμνη. Ο Αλλόχρηστος μπαίνει μπροστά για να μας δείξει ένα καγκουροπέρασμα. Σε κάποιο αβυσσαλέο νεροφάγωμα, το Terrano παίρνει απότομα κλίση αριστερά αλλά ευτυχώς βγαίνει όρθιο κι αλώβητο. Στη “λίμνη” – λιγότερο νερό από άλλες φορές – τα τζιπ ακολουθούν την οικονομική κατάσταση της χώρας. Αυτή της άναρχης χρεοκοπίας. Στην πίστα ατάκτως ερριμένα, ποζάρουν φιλήδονα στις απέραντες πρασινάδες στους καλλιτέχνες φωτογράφους. Μετά τα  καλλιτεχνικά και την ανάσταση του ZooL, γυρίζουμε λίγο πίσω να δούμε ένα άλλο λιβάδι για κατασκήνωση που είχαμε προσπεράσει. Το απορρίπτουμε με συνοπτικές μεν δημοκρατικές δε διαδικασίες, λόγω αέρα. Αποφασίζουμε να κατεβούμε πιό χαμηλά, προς το Άγιο Πνεύμα.

Στο δρόμο – τρόπος του λέγειν δρόμο, τρείς φορές ακούμπησα το αμμουδί κάτω – στα 1600+ μέτρα, περνάμε από τόπον χλοερόν, τόπον παραδείσου, τόπον... αποψύξεως!  Εδώ λέει ο σεφ!  Κι εδώ φυσάει αλλά πως μπορείς να του αρνηθείς; Το μέρος είναι όμορφο.

Επιλογή οικοπέδων, και οι σκηνές κυλιούνται στο γρασίδι. Όχι όλες! Μερικές ατίθασες παίρνουν τον κατήφορο. Βασίληηηηηηη που πάει η σκηνή μας; Ευτυχώς που ήταν γρήγορος ο πίσκο. Στην Παύλιανη θα την προσπερνούσαμε.  Άλλες σκηνές πάλι δεν ξεπερνούν σε ύψος τα ραδίκια – τα κομμένα ραδίκια – προς μεγάλη ευχαρίστηση των ιδιοκτητών τους που προπονούνται τσάμπα για την τελευταία τους κατοικία. Είπαμε, επιστροφή στη φύση.

Ακολουθεί ο εξοπλισμός. Τα στρώματα, τα υποστρώματα, οι ηλεκτρικές τρόμπες, τα φλογοβόλα, τα κεράκια, οι φωτοβολταϊκές λάμπες, τα τεράστια ψυγεία, οι ψησταριές, οι πολυθρόνες, τα τραπέζια. Ομολογώ ότι έχει προοδεύσει πολύ η φυσιολατρική ζωή. 

Δεν προλαβαίνουμε να τελειώσουμε την εγκατάσταση του οικισμού και η φωτιά έχει ήδη ανάψει καπνίζοντας τους πάντες και το πάντα. Μιλάμε για πολύ κάπνα. Πολυτεχνείου τσε βάλε. Μέχρι δακρύων! Δεν φτάνει που χάσαμε τα γιακούτζια και το δαγκώσαμε απ’ το κρύο, μας παστώσαν και σαν ρέγγες. Δεν γκρινιάζω. Μυρωδάτες διαπιστώσεις κάνω. Στη φωτιά πέφτουν οι 32 ψησταριές – ‘νταξει υπερβάλλω. Λιγότερες ήταν – και οι 16 ψήστες. Τι κάνετε εκεί λεβέντες μου μπαρουτοκαπνισμένοι; Ψήνουμ’ ψητά αρχόντισσα να φαν’ τα παλικάρια, που ανεβήκαν τα βουνά και τσούλησαν στα χιόνια.

Πάνω τους ψήνονται δεκάδες σουβλάκια, λουκάνικα, χοιρινές μπριζόλες, κότες, γαλοπούλες, σεφταλιές, γεμιστές ντομάτες, πίτες... Στο παρά πέντε γλυτώσανε και οι κονσέρβες ΖΑΝΑΕ του σεφ. Είπαμε, λιτό δείπνο, χωρίς υπερβολές. Δεν προλάβαινα να τελειώσω το σουβλάκι κι ερχόταν άλλο, κι άλλο... Βρε παιδιά δεν χωράει άλλο. Και μεις τι θα τα κάνουμε; Φάε. Μ’ αυτά που περίσσεψαν θα μπορούσαμε να ταΐσουμε ένα ολόκληρο χωριό της Αφρικής.

Να συμπληρώσω, ότι η οργάνωσις είχε φέρει και παγωτό τελευταίας τεχνολογίας μέσα σε τόπι αλλά δεν το φτιάξαμε γιατί έπρεπε να το κλωτσάμε όλη νύχτα!  Έχουμε κι εμείς τα όριά μας. Ε, μα πιά!

Τη νύχτα ο καλοκαιρινός εξοπλισμός μας, αποδείχτηκε λίγος για το υψόμετρο και τις συνθήκες της βραδιάς. Με εσώρουχα και ρούχα ζεστά, υπνόσακο πάνω στο φουσκωτό στρώμα και φλις πάνω απ’ τον υπνόσακο, κρυώναμε (από πάνω).

Το πρωί της Κυριακής και μετά το φτωχό και λιτό πρωινό – μην επαναλαμβάνομαι – μαζέψαμε σκηνές, εξοπλισμό, σκουπίδια – και τις γόπες των θεριακλήδων παρακαλώ – σβήσαμε και σκεπάσαμε καλά τη φωτιά και πήραμε τον κατήφορο. Πυκνό δάσος, έλατα μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι και στο βάθος να ξεχωρίζει η Πυραμίδα της Γκιώνας.

Σε μιά αριστερή καμπή ρουτίνας, σε απότομη πλαγιά με χείμαρρο στο βάθος, η σκούπα της στιγμής – ο Αλλόχρηστος – πάει ίσια και το Terrano κρατιέται με το ζόρι στο χείλος της αβύσσου, στα λάστιχά του και όχι στους άξονες που θά ‘διναν κάποια σιγουριά. Red Alert. Ναι ρε ‘σεις ακόμη και για τον Χρήστο, κινητοποιήθηκε όλη η ομάδα. Σχεδόν όλη. Κάποιος είπε: Όχι ρε γ@μ@το, πάλι στα θρανία θα κάτσουμε για μάθημα! Ο Αλλόχρηστος, προτείνει να το σπρώξουμε στο βάραθρο και να πάμε για φαγητό. Δύο ποδηλάτες που έρχονται απ’ την αντίθετη πλευρά, μας ρωτούν αν είμαστε σε έκτακτη ανάγκη και αν θέλουμε να ειδοποιήσουν τις αρχές. Τους ενημερώνουμε ευγενικά ότι είμαστε πάντα σε έκτακτη ανάγκη και ότι έχουμε όλον τον απαραίτητο εξοπλισμό για να τραβήξουμε το όχημα. Μας λένε επίσης ότι ο δρόμος πιό κάτω χειροτερεύει και σε κάποιο σημείο έχει πάρει τον κατήφορο και δεν συνεχίζει προς Παύλιανη.

Η ομάδα διάσωσης είναι πανέτοιμη. Οι ιδέες πέφτουν βροχή. Οι τόνοι ανεβαίνουν. Η σωστή λύση, αποδεικνύεται χρονοβόρα και ως εκ τούτου ακριβή. Άλλωστε δεν ήταν τζιπ πλαγιασμένο αλλά το τερράνο του Χρήστου. Μη τρελαθούμε κι όλας. Ο Σωκράτης ασφαλίζει με ιμάντα από πίσω, ο Αλέξης γυρίζει το JK με τον εργάτη πρόσωπο στο πρόβλημα, τυλίγουμε έναν δεύτερο ιμάντα πάνω και κάτω απ’ τον ουρανό και δίνουμε την άκρη του στον πιο χειροδύναμο – τον Παντελή – να την κρατάει για... ψυχολογικούς λόγους! Χρησιμοποιούμε σαν μοχλό ένα χοντρό πεσμένο έλατο και μαζεύουμε σε χρόνο ρεκόρ το όχημα που ξεστράτισε!  Άκου έκτακτη ανάγκη...  

Πιο κάτω συναντάμε τον... Ρίο Γκράντε σε μιά ωραία τοποθεσία με πλατάνια, ξύλινο γεφυράκι και τρεχούμενο νερό. Αρκετό νερό. Ο PanY δηλώνει θυμωμένα ότι δεν περνάει. Ο Denis φοβάται ότι – οι παλαβοί – θα περάσουμε και θα τον αφήσουμε πίσω. Τον διαβεβαιώ ότι έχουμε περάσει από χειρότερα εμπόδια κι αν αλλάξουμε λίγο θέση στα βραχάκια, μπορούμε να περάσουμε όλοι. Απ’ την απέναντι πλευρά φτάνουν τέσσερις “εντουράδες” με τράϊαλ μηχανές. Πολύ κίνηση αυτός ο “δρόμος”. Μας λένε κι αυτοί, ότι ο δρόμος δεν συνεχίζει. Κι αυτοί πέρασαν με δυσκολία. Επειδή όμως μόνο ο πρώτος πέρασε μέσα απ’ το ποτάμι και οι υπόλοιποι τρείς απ’ το γεφυράκι, στείλαμε τον Παντελή με τον Σωκράτη να κάνουν αναγνώριση.  Ο sous-chef επιστρέφει μετά από λίγο και επιβεβαιώνει τα λεγόμενα των δικυκλιστών προς μεγάλη ανακούφιση του PanY και του Denis.

Πίσω λοιπόν. Προς Άγιο Πνεύμα, της Οίτης, όχι αυτό στα αψηλά. Μικρή στάση για νερό και γαριδάκια και συνέχεια προς Παύλιανη. Αμ δε... Ο δρόμος που επιλέγουμε έχει πάρει κι αυτός τον κατήφορο. Πίσω πάλι. Ακολουθώ πίσω απ’ τον Όθωνα. Όθων ακούς; Ακούω, μ’ απαντάει. Που πήγε ο αέρας απ΄το πίσω αριστερό σου λάστιχο; (Να διευκρινήσω ότι δεν είχε τη φουσκωτή Άντζι μαζί του, οπότε μην πάει ο νους σας στο πονηρό). Μικρή στάση για φούσκωμα απ’ το φορητό βουλκανιζατέρ του ZooL και βουρ για τον πολιτισμό. Περάσαμε απ’ το σημείο που είχαμε κολλήσει στα χιόνια της κοπής της πίτας του 2012, λίγο πάνω απ’ το χωριό της Παύλιανης και καταλήξαμε στην Κάτω Παύλιανη για φαγητό.

Επιστρέψαμε μέσω Θερμοπυλών.

Όσοι πιστοί αναγνώστες φτάσατε ως εδώ, πιέστε εδώ να... να δείτε το βίντεό μας στο Vimeo.

Σας ευχαριστούμε όλους για την συμμετοχή και την παρέα σας!