Σάββατο 5 Απριλίου 2025

Ελικώνας, Απρίλιος 2025

Το πρωί του Σαββάτου 5 Απριλίου του σωτηρίου έτους 2025, 29 νοματαίοι, οι μισοί από την πλατεία Συντάγματος και οι άλλοι μισοί από τη Νέα Κηφισιά και συγκεκριμένα από τη διασταύρωση προς το Ολυμπιακό Χωριό στο τέρμα της οδού Καλυφτάκη, ξεκινήσαμε να πάμε στην λάκκα Αρβανίτσα, ένα μεγάλο λιβάδι ανάμεσα στα έλατα στις πλαγιές του όρους Ελικώνα.

Πεζοπορία στον Ελικώνα

Το αρχικό σκεπτικό ήταν μικρή κι ευέλικτη παρεΐστικη ομάδα και μεταφορά με μικρό πούλμαν. Το ενδιαφέρον όμως ήταν μεγάλο – φτάσαμε τις 33 συμμετοχές – κι αναγκαστικά νοικιάσαμε μεγαλύτερο. Δυστυχώς μερικοί φίλοι μας δεν εμφανίστηκαν στα σημεία συγκέντρωσης. Κρίμα γιατί αν η οργάνωση το γνώριζε εκ των προτέρων θα είχε νοικιάσει μικρότερο και φθηνότερο μεταφορικό μέσο.

Την ιδέα της εκδρομής την έριξε η ΚΚΑ (όχι Ε) Κική.
Για τους νεότερους, το Α αναφέρεται στην μακροχρόνια επαγγελματική της ιδιότητα.
Η ιδέα, επίσημα τουλάχιστον – πιο κάτω αναφέρω την προσωπική μου άποψη – ήταν να μαζευτούμε κάποιοι φίλοι απ' τα παλιά που λέει και το άσμα, που πρωτοβρεθήκαμε πριν πολλαααά χρόνια στον Πεζοπορικό Όμιλο της Αθήνας, γνωστόν κι ως Π.Ο.Α. και να περπατήσουμε σε κάποια ομαλά, κατά προτίμηση κατηφορικά – πηγαινέλα ει δυνατόν – μονοπάτια που θα μας επέτρεπε να επιστρέψουμε σώοι και αρτιμελείς στις εστίες μας.
Χαλαρά πράγματα δηλαδή.

Η Κική έδωσε μάλιστα και όνομα σ’ αυτήν την ομάδα:
«Απόφοιτοι του Πεζοπορικού». ΑΠΟΑ εν συντομία για τις πινακίδες στο πούλμαν.
Ο χαρακτηρισμός Απόφοιτοι προτιμήθηκε για να δηλωθεί εμφατικά η συνέχεια και το μέλλον - λέμε τώρα - σε κάτι νέο, προς αποφυγήν του ΚΑΠΥ ή ΕΑΖ (Είμαστε Ακόμα Ζωντανοί) ή ΑΠΟΠΟΑ (Απόμαχοι Πεζοπορικού) ή ΑΚΟΠΟΑ (Ακόμη Όρθιοι) ή ΑΠΠΠΟΠΟΑ (Αυτοί Που Παν Ολούθε) ή ΦΙΛΠΑΠΟΑ (Φίλοι απ' τα Παλιά) ή ΡΑΜΟΛΠΟΑ (Ραμολιμέντα του Πεζοπορικού) κλπ.

Ο Στέλιος Μ. ανέλαβε την οργάνωσή της με ιδιαίτερο – θα έλεγα – ενθουσιασμό.
Μιλάμε πήδηξε απ’ τη χαρά του! Αν είστε κακεντρεχείς και δεν με πιστεύτε, δείτε τις τελευταίες εικόνες του βίντεο που όλοι – οι άλλοι – υπέθεσαν ότι ήθελε να μιμηθεί παλαιό μέλος του επιφανούς και ιστορικού μας ομίλου, που έφυγε από τον μάταιο τούτο κόσμο! Το σχόλιο που ειπώθηκε ότι ο «Ο μακαρίτης τουλάχιστον δεν λαχάνιαζε» αποδεικνύει το σωστό του επιχειρήματός μου.

Με τον σχεδιασμό της διαδρομής ασχολήθηκε ο Αντώνης Π.
Η επιλογή του μέρους και της χαλαρής σχετικά διαδρομής ήταν καλή, μέσα σε όμορφο ελατόδασος. Η πρωινή βροχή δεν πτόησε κανέναν. Αντίθετα η κατά τόπους πυκνή συννεφιά, όπως θα δείτε και στο βίντεο, δυσκόλεψε τους φωτογράφους.

Επειδή οι συγκαλύψεις και οι θεωρίες συνωμοσίας είναι πολύ της μοδός, διαβάστε και τη δική μου:
Η προφορική εντολή που συμπεραίνω ότι είχε λάβει ο Αντώνης από την ΚΚΑ – γι’ αυτό άλλωστε αν το προσέξατε η Κική ακολούθησε λίγο αργότερα τις χορτομαζώχτρες και δεν περπάτησε μαζί μας – ήταν να «χάσει» τους μισούς από μας στη βροχή – θυμηθείτε τις διαβουλεύσεις του Στέλιου με τον Ύψιστο – στις νεφοσκεπείς και δυσπρόσιτες ράχες του Ελικώνα, μπας και κερδίσει το δόλιο τούτο κράτος μερικές συντάξεις να μοιράσει και Δώρο Πάσχα στους υπόλοιπους. Ο Αντώνης προσπάθησε αλλά δεν τα κατάφερε. Πέτυχε τη βροχή στην αρχή τουλάχιστον της πορείας αλλά μετά η βροχή σταμάτησε – και το χειρότερο – μας γύρισε όλους πίσω και μάλιστα χαρούμενους, προς μεγάλη και δυσάρεστη έκπληξη της οργάνωσης που μας είδε το μεσημέρι να μπαίνουμε στην «No Wi-Fi μόνο φάει» ταβέρνα «Αρβανίτσα».

Ο εσωτερικός χώρος της ταβέρνας ήταν όμορφος και ζεστός με αναμένο τζάκι, ξυλόσομπα και θέα στο μεγάλο ξέφωτο και στο ελατόδασος.

Εκτός από την Ελένη Σ. η οποία διαμαρτυρήθηκε για τις αγαπησιάρικα σφιχταγκαλιασμένες καρέκλες στα ενωμένα τραπέζια μας και για τα μαλακά στραγάλια της – που λανθασμένα πίστεψε ότι είναι σκληρά ρεβύθια – οι υπόλοιποι νομίζω φάγαμε αρκετά καλά. Η βαθμολογία μου θα ήταν 3/5. Οι μερίδες ήταν μεγάλες. Οι τιμές σχετικά ακριβές. Η Άννα κι εγώ για τα μπιφτέκια μας (2 στη μερίδα) με τηγανητές πατάτες, σπυρωτό ρύζι, σαλάτες, τζατζίκι – τζατζικένιο που δυσκόλεψε όπως θα δείτε τους χορευτές μας – τυροκαυτερή όνομα και πράμα και σπανακόπιτα με παπαριασμένο φύλλο, πληρώσαμε 18 ευρώ x 2 + 10 ευρώ για τα ποτά μας, ένα καραφάκι δικό τους τσίπουρο και μία μπύρα ΜΑΜΟΣ.
Μας κέρασαν νόστιμη πορτοκαλόπιτα και δικό τους χειροποίητο ποτό μαστίχα, αρκετά πικρό για τα δικά μου γούστα.
Για το φαγητό μας πληρώσαμε 46 ευρώ, 23 ευρώ το άτομο.

Για χώνεψη το ρίξαμε στον… μυρωδάτο χορό και στο τραγούδι.
Το ρεπερτόριο των αοιδών ήταν μεγάλο. Από Καραγκιόζη μέχρι αντάρτικα που τά ’κοψα στη δημιουργία του βίντεο λόγω του «εμφυλιακού» κλίματος των τελευταίων μηνών εξ αιτίας του τραγικού σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών.
Οι χορευτές ξεπέρασαν εαυτούς… ακόμη και εις ύψος!

Στις 5 το απόγευμα πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.

Για τη μεταφορά μας, μοιραστήκαμε το κόστος του πούλμαν, 22 ευρώ το άτομο.

Ευχαριστούμε όλες και όλους για την συμμετοχή και την παρέα τους.
Στην επόμενη… έτσι απλά, παρεΐστικα, χωρίς γραφεία και καταστατικά.

Πιέστε στην εικόνα που ακολουθεί να δείτε το βίντεό μας στο YouTube.
Επιλέξτε υψηλή ανάλυση (HD) 1080 και πλήρη οθόνη (full screen).