Σάββατο 28 Ιουλίου 2018

Η τραγωδία στο Μάτι Αττικής...

Από τη δεκαετία του ’60, πέρασα όλα τα καλοκαίρια των παιδικών κι εφηβικών μου χρόνων στο οικογενειακό εξοχικό μας σπίτι στη Ραφήνα – απ’ τα λίγα με επίσημη οικοδομική άδεια στην περιοχή! Όλες οι παραλίες από τον Άγιο Ανδρέα μέχρι τη Λούτσα ήταν αγαπημένοι προορισμοί γεμάτοι αναμνήσεις.

Το μεσημέρι της Δευτέρας 23 Ιουλίου 2018 φωτιά που ξεκίνησε για άλλη μια φορά από τη Νταού Πεντέλης, πέρασε τη Λεωφόρο Μαραθώνος και κατέληξε στη θάλασσα, στο Μάτι, καίγοντας 100 ανθρώπους κάθε ηλικίας και ότι άλλο βρήκε στο πέρασμά της.

Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στο υπουργικό συμβούλιο που συγκάλεσε το απόγευμα της Παρασκευής 27 Ιουλίου 2018 ανέλαβε την πολιτική ευθύνη για την τραγωδία στο Μάτι.


Η «γελοιογραφία» του Αρκά στενοχώρησε τον αριστερό μου εαυτό.

Η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης από τον πρωθυπουργό στενοχώρησε τον πολίτη μέσα μου. Είχα την εντύπωση ότι όσοι αναλαμβάνουν με τη θέλησή τους τέτοιες θέσεις είναι υπεύθυνοι και δεν χρειάζεται να το λένε στα μικρόφωνα μπας και το πιστέψουν κι οι ίδιοι.

Οι θρασύτατες κατηγορίες του ψεκασμένου υπουργού με τα τριτοκοσμικά αγγλικά του στο BBC για τις προηγούμενες κυβερνήσεις – μάλλον ξέχασε ότι συμμετείχε και ο ίδιος σ' αυτές – και η μεταφορά των ευθυνών στους πυρόπληκτους ότι αυτοί φταίνε που κάηκαν, με ενόχλησαν κι αυτές αν και δεν έπρεπε, διότι ως γνωστόν, η βλακεία – όπως είπε κι ο Αλβέρτος – δεν έχει όρια.

Με στενοχώρησε η θλιβερή μάζωξη του υπουργού προπαγάνδας με τον… υπουργό «προστασίας του πολίτη» - ποιόν πολίτη προστατεύει άραγε; - τους αρχηγούς πυροσβεστικής κι αστυνομίας και τα λεγόμενά τους ότι προσπάθησαν αλλά δεν βρήκαν λάθη στους χειρισμούς τους στην αντιμετώπιση του φονικού. Ήμουν και είμαι σίγουρος ότι οι όποιες ικανότητες και προσπάθειές τους εξαντλούνται στα προφορικά σχόλια για τις προηγούμενες κακές κυβερνήσεις, τους στρατηγούς ανέμους, τις ασύμμετρες απειλές, τους εμπρηστές, τους κατασκόπους και τους κακούς... εξωγήινους!

Με στενοχώρησε – και με στενοχωρεί 45 χρόνια τώρα – η επαλήθευση των λόγων καθηγητή μας στο εξατάξιο τότε γυμνάσιο ότι οι εξουσία μοιάζει με τη θάλασσα που επιπλέουν οι φελλοί και οι κουράδες.

Με στενοχώρησαν οι πεφωτισμένοι δημότες του Μαραθώνα που ενώ ψήφισαν για δήμαρχό τους μια τηλεπερσόνα, μετά την καταστροφή κατηγορούν – την τηλεπερσόνα όχι τους εαυτούς τους – για ανικανότητα!

Με στενοχώρησαν κι οι συμπολίτες μου που την επόμενη ημέρα στριμώχτηκαν στο Μάτι, στα γεμάτα ακόμα στενά με καμένα αυτοκίνητα και απανθρακωμένα πτώματα, να φωτογραφίσουν με τα πανάκριβα κινητά τους τη δυστυχία και να μυρίσουν τον θάνατο των άλλων.

Θα με στενοχωρήσει σφόδρα και η στάση των συμπατριωτών μου που τις επόμενες ημέρες θα κατέβουν σε νέα συλλαλητήρια για τα απαράδεκτα ονόματα της περιοχής των βόρειων γειτόνων μας και της σλάβικης γλώσσας τους αλλά σύντομα θα ξεχάσουν τους δεκάδες νεκρούς - λες και οι άνθρωποι αυτοί δεν ήταν Έλληνες - και τις εκατοντάδες περιουσίες που έγιναν στάχτη στον Βουτζά και στο Μάτι ή πνίγηκαν στη Μάνδρα - λες κι αυτές οι γειτονιές δεν είναι Ελλάδα!

Θα με στενοχωρήσεις κι εσύ μοναδικέ μου αναγνώστη που είτε θα αλλάξεις θέση στον καναπέ είτε σάϊτ στο διαδίκτυο. Εσύ να ‘σαι καλά, τα δικά σου παιδιά να ‘ναι ζωντανά, το δικό σου σπίτι να ‘ναι όρθιο. Τι σε νοιάζει εσένα η δυστυχία των άλλων; Άλλωστε δεν πρόκειται να νοιάξει και τους άλλους όταν ο αδερφός σου χάσει τη ζωή του από οδηγό που παραβίασε κόκκινο σηματοδότη, ο γυιός σου αφήσει την τελευταία του πνοή στο μποτιλιαρισμένο στη ΛΕΑ ασθενοφόρο, ο πατέρας σου πεθάνει περιμένοντας μήνες τη σειρά του να χειρουργηθεί στο κρατικό νοσοκομείο, η μητέρα σου φύγει αβοήθητη από ένα μικρόβιο χειρουργείου, η φωτιά κάψει το παιδί σου, το ρέμα πνίξει τη γυναίκα σου ή το σπίτι καταρρεύσει με πάταγο πάνω στον καναπέ, στην τηλεόραση, στον υπολογιστή μα και στο θεϊκό κορμί σου.  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου