Ακολουθούν τα πολύ ενδιαφέροντα σχόλια του Στέλιου Μπαφαλούκου.
Εισαγωγή
Η ιδέα μου μπήκε όταν πριν μερικά χρόνια μια φίλη, που είχε ταξιδέψει εκεί, μου είπε ότι θα ήθελε, αν μπορούσε, να ζήσει στην Ιαπωνία.
Εντάξει, από που να αρχίσεις όμως και που να τελειώσεις και πόσο χρόνο να διαθέσεις σε μία χώρα με τόσα νησιά, τόση ιστορία, τέτοιο πολιτισμό και τόσο διαφορετική από τον υπόλοιπο κόσμο;
Μετά από πολύ διάβασμα και πάντοτε με βάση το ευαγγέλιο των ταξιδιωτικών οδηγών της Lonely Planet, το πρόγραμμα διαμορφώθηκε ως εξής:
Ξεκινάμε από την Οsaka και κατευθυνόμαστε σιδηροδρομικώς, νότια, για ένα από τα διασημότερα κάστρα της χώρας το Himeji, μετά μέσω της Hiroshima ταξιδεύουμε για το νησάκι Miyajima με τη διάσημη κόκκινη πύλη του ναού Itsukushima.
Επιστρέφουμε στην Hiroshima και μετά από μία σύντομη περιήγηση παίρνουμε από εκεί το καράβι για το καταπράσινο νησί Shikoku, που αποτελεί νέο σχετικά τουριστικό προορισμό. Αφού νοικιάσουμε αυτοκίνητο και κάνουμε ένα μικρό γύρο του νησιού, επιστρέφουμε με το τρένο στην Osaka.
Μιάμιση μόνο ημέρα στην Osaka και αναχωρούμε, σιδηροδρομικά φυσικά, για το Κyoto, μέσω της Nara (με το μεγαλύτερο άγαλμα του Βούδα στην Ιαπωνία, ύψους 16 μέτρων).
Μετά από ένα τριήμερο – και λίγο είναι – στο Kyoto, πάλι τσαφ-τσουφ για την Kanazawa στα ΒΑ, από όπου θα νοικιάσουμε πάλι αυτοκίνητο για να επισκεφθούμε τις Ιαπωνικές Άλπεις στην κεντρική Ιαπωνία. Εκεί στάση στην Takayama για να παρακολουθήσουμε το περίφημο φεστιβάλ της και μετά ένα πέρασμα από την περιοχή των θερμών πηγών Shin Hodaka και πεζοπορία νοτιότερα μεταξύ των διατηρητέων χωριών Tsumago - Magome, που αποτελούσαν ταχυδρομικούς σταθμούς κατά την Edo period (1603-1867). Η περίοδος αυτή τιμάται ιδιαίτερα από τους Ιάπωνες και είναι τα χρόνια απομόνωσης της χώρας από τον έξω κόσμο και ενοποίησής της τελικά, μετά από πολυετείς εμφύλιες διαμάχες για την εξουσία.
Κατόπιν κατευθυνόμαστε οδικώς, βόρεια, για το Matsumoto, με το επίσης διάσημο κάστρο του και από εκεί σιδηροδρομικώς για το Tokyo.
Τέλος, μετά από εξαντλητικές πεζοπορίες στο Tokyo και μονοήμερη στο Nikko με τα διάσημα μαυσωλεία του, πάλι σιδηροδρομικώς για τον τελευταίο σταθμό μας το Hakone, με την ελπίδα να ατενίσουμε από εκεί το Fuji. (Μείναμε τελικά με την ελπίδα, αλλά εντυπωσιαστήκαμε από τις αναθυμιάσεις της «κοιλάδας του βρασμού» ή «κολάσεως», πάνω από την οποία περάσαμε με τελεφερίκ).
Επιστροφή στην Αθήνα από το Tokyo.
Διάρκεια ταξιδιού 25 ημέρες.
Χρόνος προετοιμασίας 7-8 μήνες (στους οποίους έκανα και Ιαπωνικά, γιατί ο Ιάπωνες δεν είναι εύκολοι στα Αγγλικά).
Συμμετέχοντες άτομα τέσσερα για το πλήρες πρόγραμμα, (Ελένη, Στέλιος, Σάια, Λευτέρης), πλέον ενός (Λύσανδρος), που συμμετείχε για τις πρώτες 15 ημέρες μόνο.
Πιέστε στην εικόνα που ακολουθεί να δείτε το βίντεο που έφτιαξα με τις δικές τους φωτογραφίες, στο YouTube. Επιλέξτε υψηλή ανάλυση (HD) 1080 και πλήρη οθόνη (full screen).
Επίλογος
Η Ιαπωνία είναι ένας ιδιαίτερος τόπος, όχι μόνο για την μορφολογία της, την ιστορία και τον πολιτισμό της αλλά και την διαφορετικά διαμορφωμένη κοινωνία της.
Εκείνα που μας έκαναν περισσότερο εντύπωση είναι,
• η καθολική καθαριότητα όπου κι αν πήγαμε. Πουθενά σε δημόσιο χώρο δεν υπάρχει κάλαθος απορριμμάτων, τα σκουπίδια τα παίρνουν όλοι σπίτι τους, στους δε δημόσιους χώρους δεν βρίσκεις ποτέ το παραμικρό σκουπιδάκι,
• οι εξαιρετικά δομημένοι και φροντισμένοι μέχρι την τελευταία λεπτομέρειά τους κήποι, που αποπνέουν γαλήνη και αρμονία,
• η οργιώδης βλάστηση της υπαίθρου,
• τα δημόσια θερμά λουτρά,
• η εξαιρετική ευγένεια και προθυμία όλων να βοηθήσουν, όποτε τους ζητηθεί και όχι μόνο,
• η αίσθηση ασφάλειας (αφήσαμε, μετά από προτροπή, τις βαλίτσες μας έξω από το πανδοχείο, που τότε ήταν κλειστό και πήγαμε εκδρομή για ώρες. Οταν γυρίσαμε τις βρήκαμε άθικτες μέσα στο πανδοχείο.
• η αίσθηση δικαιοσύνης .Επειδή επιστρέψαμε το ενοικιασμένο αυτοκίνητό μας 1:30 ώρα νωρίτερα, μας επέστρεψαν χρήματα!
• η εξαιρετική οργάνωση και χρονική ακρίβεια των υπερσύγχρονων τρένων της. Στο Tokyo μπορείς να περάσεις την μισή σου ημέρα υπογείως, ταξιδεύοντας και μετεπιβιβαζόμενος στους πολυεπίπεδους υπόγειους σταθμούς του μετρό,
• οι υπερσύγχρονες πεντακάθαρες τουαλέτες ιδιωτικές και κυρίως δημόσιες.
ΑΛΛΑ και
• το απρόσωπο δάσος των ουρανοξυστών στις μεγάλες πόλεις,
• το διαρκές τρέξιμο και άγχος της καθημερινότητας. Εχεις την αίσθησή ότι είναι ένας λαός, που δουλεύει-τρέχει διαρκώς και μέχρι μεγάλης ηλικίας (σύνταξη στα 75),
• η έλλειψη χαράς και χαλαρότητας καθώς και το σχεδόν ομοιόμορφο και άχρωμο ντύσιμο.
Πρακτικές προτροπές:
• Οι τουρίστες δικαιούνται εκπτώσεων στα σιδηροδρομικά εισιτήρια (jr pass – jr regional pass) τα οποία όμως θα πρέπει να αγοράσεις πριν φτάσεις στην χώρα.
• Λόγω των συνεχών μετακινήσεων με το τραίνο και επειδή τα περισσότερα, αν όχι όλα, τα δωμάτια των ξενοδοχείων είναι σημαντικά μικρότερα από τα ευρωπαϊκά, ΜΗΝ πάρετε μεγάλες βαλίτσες. Εμείς -και οι πέντε- είχαμε μαζί μας μόνο βαλίτσα καμπίνας αεροπλάνου και δεν αντιμετωπίσαμε κανένα πρόβλημα. Στα ξενοδοχεία δεν υπάρχουν ντουλάπες, παρα μόνο κρεμάστρες για τα ρούχα.
Η διαμονή μας ήταν σε ξενοδοχεία 3 αστέρων, με πρωινό, στο κέντρο των πόλεων, σε δίκλινα δωμάτια με ιδιωτική τουαλέτα, με κριτικές 8/10 και άνω και σε παραδοσιακά Γιαπωνέζικα πανδοχεία (ryokan), με τις καλύτερες κριτικές.
Κόστος ανά άτομο συμπεριλαμβανομένου φαγητού και λοιπών εξόδων + - 3.600 ευρώ. Το φαγητό και τα super market στην Ιαπωνία είναι φθηνότερα από την Ελλάδα!
Φωτογραφίες-βιντεο: Στέλιος Μπ.- Ελένη Σκ.
Δημιουργία αυτού του video: Χρύσανθος Γ.
«Ο Μοναχικός ταξιδιώτης»
Στέλιος Μπαφαλούκος
Οκτώβριος 2024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου