Βαρδούσια 2012

Όμορφη βόλτα με καλή τζιπάτη παρέα από το JPForum, σε ωραία μέρη με θέα – ακόμα και θάλασσα – με πολύ πράσινο, πολύ σκόνη, με πινελιές λάσπης, πολλά νεροφαγώματα, αρκετά πεσμένα έλατα, χαμένους δρόμους που πήραν τον κατήφορο και πολλές αναστροφές.

Ξεκινήσαμε το πρωΐ του Σαββάτου 6 Οκτωβρίου 2012, από τον Άγιο Στέφανο, με 55 λεπτά καθυστέρηση – μόνο, οι... Βασ-ναβιγκέϊτορ Βασίλης (vspili) με τον φίλο του Διονύση, ο Βασίλης (vpisko) με την Μαρία (maria) και τον σκύλο τους Ρόμπι, o “Ααααααα ρε που είσαι ‘συ γυναικολόγος!” Βαγγέλης (docanagno) με την Μάρα – χάρηκα που σας γνώρισα παιδιά. Αχρείαστος νά ‘σαι Βαγγέλη – ο Αλέξανδρος με τον μικρό του υιό Άκη με νέους προφυλακτήρες στο Βιτάρα και νέο πι σι and last but not least, εγώ ο Χρύσανθος, αυτοπροσώπως.

Ο γκραντ σεφ και όχι μόνον, κατά κόσμον Αλέξανδρος (Tarzan), μας πρόλαβε στο Πλάζα που μας περίμενε ο βάρδος και ο όμορφος της παρέας, Όθων (Othonas). Αν στην επόμενη εκδρομή έχουμε και μεγάλα ολίγον χαλασμένα ψάρια μαζί, θα φτιάξουμε σκηνικό Αστερίξ. Ο Δημήτρης (GEO) μας περίμενε υπομονετικά σε βενζινάδικο στην είσοδο της Λαμίας. Ο Χρήστος (chris lc90), που ξεκίνησε δύο (2) ώρες αργότερα, μας πρόλαβε στην 7η (*) στάση, αυτή του αρωματικού καφέ Αντίγκουα (ή μήπως Γουαδελούπης; Πάντως Αιθιοπίας δεν ήτανε!) στο χωριό Περιβόλι, πάνω από τον Άγιο Σώστη. Σωστά μαντέψατε. Ο Αλέξανδρος (Tarzan) πρόσφερε τον καφέ και τον έψησε ιδιοχείρως στα δικά του μπρικωτά.

(*) (Παρένθεσις, επειδή πήγα να χάσω τον λογαριασμό. 1η στάση στο Πλάζα (Othonas, Tarzan), 2η στάση για GEO και βενζίνη στη Λαμία, 3η στάση για αέριο στον Tarzan, 4η στάση για κρέας στο χωριό Σταυρός, 5η στάση σε Παντοπωλείο λίγο πιό κάτω, 6η στάση για να ξεφουσκώσουμε λάστιχα και να πλύνουμε τον Ρόμπι στο ποτάμι, 7η στάση στο Περιβόλι. Κλείνει η παρένθεσις).

Τα αυτοκίνητα συνολικά ήταν εννέα, από τα οποία τα 7 ήταν Jeep. Καρατσεκαρισμένο. Το γράφανε πάνω τους.

Αρχίσαμε την “ανάβαση” από την περιοχή της Σπερχειάδας (Παλιούρι) – Άγιος Σώστης – Μάρμαρα και μετά από πολύωρες στάσεις, όπως προανέφερα και ολιγόλεπτες διαδρομές σε πυκνό ελατόδασος, με πεσμένους κορμούς, φευγάτο δρόμο, αναστροφή, καταλήξαμε το απόγευμα σε ένα όμορφο αλπικό λιβάδι όπου και κατασκηνώσαμε. Η θέα στις κορυφές των Βαρδουσίων, Γιδοβούνι, Πυραμίδα, Πλάκα, Πάνω και Κάτω Ψηλό και στη γύρω περιοχή, ήταν εντυπωσιακή και αδικείται από τις φωτογραφίες μας.

Ξεχάσαμε τα κάρβουνα αλλά τέτοιου είδους προβλήματα δεν πτοούν αυτήν την ομάδα. Η μεγάλη φωτιά άναψε αμέσως “άμα τη αφίξη” μας, με ξύλα από τη γύρα και σε λίγο είχαμε και τα απαραίτητα κάρβουνα. Το μενού εκτός των κλασσικών τυροπιτοειδών, σαν γνήσιο γκουρμέ, περιελάμβανε σούπα, που άρεσε πολύ στον Διονύση, σαλάτα ντομάτα, πανσέτες στα κάρβουνα, μοσχαράκι αλά Tarzan, καθαρισμένο και ψιλοκομμένο - με τα χεράκια του παρακαλώ - στο κρεοπωλείο, “ζυμωμένο” με πάπρικα (έπρεπε να βλέπατε τον χασάπη...) και μαγειρεμένο με σοταρισμένες στο τηγάνι λεπτοκομμένες φέτες τζίντζερ, ρεβύθια Ταϊλάνδης, πιπεριές, πιπέρι, πάπρικα – χούφτες πάπρικα – με διάφορα άλλα μυστικά μπαχάρια, σερβιρισμένο με γιαούρτι και παγωμένες μπύρες. Είχαμε και μερικά μέτρα χειροποίητο λουκάνικο αλλά ευτυχώς τ' αφήσαμε για την επόμενη μέρα.

Τα παράπονα της βραδυάς...
Ο Δημήτρης (GEO) - ο εκτελών χρέη ψήστη - παραπονέθηκε ότι καίει η ψησταριά! Ο Μήτσος, ο απίστευτος ντόπιος κτηνοτρόφος, παραπονέθηκε στην ψήστη μας ότι ξερόψησε τις πανσέτες – η απάντηση του ψήστη δεν γράφετε. Δεν πίστευε δε με τίποτε ότι ο “μικρός” Βαγγέλης είναι γυναικολόγος - η Μάρα δεν πίστευε τι άκουγαν τ’ αυτιά της. Ο vpisko παραπονέθηκε ότι το γκουρμέ του Tarzan ήταν πολύ πιπεράτο. Ο Tarzan ότι δεν τον αφήσαμε να βάλει και κάρυ πάνω στη πάπρικα. Η Maria ότι δεν την αφήνουμε να κάνει δουλειές. Ο Othonas ότι δεν έχουμε μεγάλο καλλιτεχνικό ρεπερτόριο και ότι η βότκα στο απεριτίφ έπρεπε να είναι στολίσναγια. Ο καημένος ο Διονύσης με τις πρόσφατες ανασκαφές στα δόντια του, ότι δεν μπορούσε να γελάσει αλλά και να φάει στέρεη τροφή. Ο Αλλό-Χρηστος με την... γυναικολογική καρέκλα του Βαγγέλη. O vspili για το λίγο φως. Εγώ, για ένα κόκκινο αυτοφερόμενο... φωτάκι που έμοιαζε με κινητό οίκο... εποχής.

Τη νύχτα δεν φυσούσε ούτε έκανε πολύ κρύο αλλά είχε πολύ υγρασία. Οι δε ιστορίες του Μητσάρα του βοσκού για λύκους και αρκούδες, δεν τρόμαξαν κανέναν.

Ο vpisko παραπονέθηκε ότι είχε “νερά” και στο εσωτερικό της σκηνής. Ο Otto ότι δεν έκλεισε μάτι όλη νύχτα, από τα συνεχόμενα μπλιρίκ-μπλικ μπλιρίκ-μπλικ του “γείτονά” του, vspili πάνω στο πληκτρολόγιο του υπολογιστή. Εγώ για την... σκληρή ανάρτηση της OME. Αν και κοιμήθηκα καλά μέσα στο jeep, ένα δεύτερο ή ένα παχύτερο υπόστρωμα ή στρώμα, κρίνεται χρήσιμο.

Σε όλους θα μείνει αξέχαστος ο έναστρος ουρανός τη νύχτα και οι “μυρωδιές” της υγρασίας! Σε αρκετούς, η ανατολή της Σελήνης! Σε μένα και τα χρώματα της αυγής!

Την Κυριακή, η καλή παρέα και ο ύπνος του vspili, καθυστέρησαν την αναχώρησή μας. Κατεβήκαμε το πυκνό ελατόδασος, συναντηθήκαμε με τα γνωστά μας πεσμένα έλατα και στο χωριό Ανατολή, στρίψαμε δεξιά επάνω, σ’ έναν κακής βατότητας πετρόδρομο με ελάχιστο χώμα και άπειρες φυτευτές πέτρες, που μας έβγαλε στα Ζηρέλια (38° 45.078'n  22° 6.282'e) σ’ ένα άλλο όμορφο λιβάδι με δύο λίμνες, ώρα μεσημεριανού φαγητού. Τυχαίο; Δεν νομίζω.

Μικρό διάλειμμα για την κλασσική ομαδική φωτογράφηση και αμέσως μετά, τέντα, σχοινιά, καρέκλες, τραπέζια, παγωμένες μπύρες, ο γκραντ σεφ Tarzan στην “κουζίνα”, ο vpisko πάνω από τον σεφ να προσπαθεί να εμποδίσει τα πιπέρια, με έντονο θα έλεγα ύφος, ο Αλέξανδρος (Alkj) να κόβει πιπεριές, κρεμμύδια, ντομάτες, τυρί σκληρό, λουκάνικο και ζυμωτό ψωμί. Ο Χρήστος (chris lc90) παραπονέθηκε για το νερό που δεν ήταν ζεστό για το πλύσιμο των πιάτων και η Μαρία που ήταν όρθια με τη μάνικα και... πότιζε τα πιάτα.

Αν υπήρχε κι άλλο φαΐ, ακόμα εκεί θά ‘μαστε! Σκληρή η αναχώρηση.

Περάσαμε από το χωριό Δάφνη – εκεί που είχαμε κολλήσει στα χιόνια, τον χειμώνα μετά την κοπή της πίτας του JPForum – και προσπαθήσαμε να βγούμε στον Αθανάσιο Διάκο, από μικρότερο χωματόδρομο. Ο χωματόδρομος όμως δεν μας περίμενε. Την είχε κάνει μαζί με την πλαγιά. Οι θεωρίες περάσματος απέναντι – μέχρι και το εκκρεμές ακούστηκε. Έλεος! – έμειναν θεωρίες και αναστροφή για μία ακόμη φορά.

Η νύχτα πλέον έπεφτε βαριά, τ’ αστέρια όλα ήταν ψηλά. Θεωρώ ότι το πρέπον και το αρμόζον ήτο να συνεχίσουμε στον “κεντρικό” χωματόδρομο. Ο Βασ-ναβιγκέϊτορ όμως είχε άλλη άποψη, επιστρέψαμε λίγο προς Δάφνη και πήραμε τον “άσπρο” στον χάρτη και σίγουρα πιό δύσβατο χωματόδρομο. Έφυγε μπροστά για να δει την κατάσταση του δρόμου και μας έδινε οδηγίες από το σι μπι για να προλάβει νέα αναστροφή. "Έχει μερικά δύσκολα περάσματα αλλά βγαίνει" αναφέρει. Παρ' όλα αυτά, παραλίγο να “χάσω” τον Χρήστο (chris lc90) από μπροστά μου, σε ένα αβυσσαλέο νεροφάγωμα σε κλειστή αριστερή στροφή που απλά δεν το είδαμε γιατί δεν το φώτιζαν τα φώτα μας και πέρασα τελευταίος ένα στενό πέρασμα στο χείλος της σκοτεινής αβύσσου, με σβησμένα φώτα, για να μην "τυφλώνω" τον Δημήτρη και τον Χρήστο που μου έδιναν προφορικά οδηγίες γιατί απλά δεν τους έβλεπα!

Σταματήσαμε για λίγο στον Ραβάνη, στην πλατεία του Αθανάσιου Διάκου, για παγωτά, γιαούρτια με μέλι και γλυκά του κουταλιού αλλά μη νομίζετε ότι η εκδρομή τελείωσε εκεί. Κατεβήκαμε και στον... Γουαδαλκιβίρ, το ρέμα κάτω από τον Διάκο για να πλύνουμε τις ρόδες μας και να κυνηγήσουμε... λαγούς. Νυχτιάτικα.

Στο δρόμο της επιστροφής ευτυχώς που είχαμε τον Όθωνα και μας ξύπναγε που και που με τις... μελωδικές επιλογές του. Αν δεν ήταν αυτός, ίσως δεν γλυτώναμε την καραμπόλα και γυρνούσαμε όλοι... ONE PIECE που μας είχε ευχηθεί και ο Άγγελος στο JPForum πριν την αναχώρησή μας. "...και γενικώς να ΓΥΡΙΣΕΤΕ ONE PIECE!!!"

Η μόνη απώλεια, εκτός από τις κλασσικές μας γρατζουνιές, ήταν ο ελαφρά λαβωμένος – από πέτρα, όχι από το τραγούδι του Όθωνα – ανεμοθώρακας (το παρμπρίζ ντε) του Βαγγέλη (docanagno).

Επιστρέψαμε, χαρούμενοι, πρωινές ώρες της Δευτέρας.

Σας ευχαριστούμε όλους για την παρέα σας!  Ειδικά τον Αλέξανδρο (Tarzan) για την επιμελητεία και τον Βασίλη (vspili) για τις όμορφες επιλογές του. Είμαι σίγουρος ότι και το τρίτο λιβάδι που δεν προλάβαμε να πάμε, θα είναι εξ ίσου όμορφο. Και ο ίδιος όμορφος είναι, δεν λέω. Άλλωστε το διαπίστωσα και στα πολλά εποχούμενα τετ-α-τετ που είχαμε στις αναστροφές. Ο δε ενθουσιασμός του μεγάλος, πολλά πεσμένα δέντρα δεν τα ανέφερε καν στο σι-μπι. Τα τράβηξε μαζί με τον Διονύση τον συνοδηγό του, πριν προλάβουμε να φτάσουμε εμείς στο σημείο!

Πιέστε εδώ… να δείτε ένα μικρό βίντεό μας στο youtube. Επιλέξτε υψηλή ανάλυση HD 1080

Πιέστε εδώ… να δείτε το μικρό μας βίντεο στο vimeo. Επιλέξτε υψηλή ανάλυση HD και πλήρη οθόνη.
Περισσότερες φωτογραφίες στο δικό μας Postcrumbs, εδώ...