Σάββατο 28 Μαΐου 2011.
Στην πρόσκληση της εκδρομής στο JPForum, έγραφα:
"Μονοήμερη εκδρομή στο Καλλίδρομο, το Σάββατο 28 Μαΐου 2011. Αριθμός δυσκολίας: 1 (χαμηλής δυσκολίας). Ενδείκνυται για αρχάριους. Δεν προτείνω όριο συμμετοχών. Προτείνω όμως φυσιολατρική συμπεριφορά. Στις εποχικές λίμνες που θα συναντήσουμε, ΔΕΝ μπαίνουμε μέσα, ΔΕΝ πατάμε τα βατράχια, ΔΕΝ τις οργώνουμε, ΔΕΝ τις καταστρέφουμε."
Όμορφή εκδρομή που ΔΕΝ μου βγήκε όμως χαλαρή!
Οι διαδρομές - πιό λασπωμένες και πιό ζόρικες απ' ότι τις περίμενα - σ' ένα πανέμορφο βουνό, με μιά απίθανη παρέα κι έναν καταπληκτικό Βασίλη (vpisko) που κυριολεκτικά μας ξελάσπωσε...
Η φράση συμπαθούς κυρίας στο cb, περιγράφει γλαφυρά τις μικρές δυσκολίες της εκδρομής.
Κύριοι, ετοιμάστε τα υπογλώσσιά σας. Συνεχίζουμε...
Οι τυχεροί είμαστε οι Χρύσανθος (ως έχει) και η Άννα (Jeep KJ), Κώστας (cospas) και υιός Αλέξανδρος (Jeep KK), Γεώργιος (GPAP), Σοφία και Αλεξάνδρα (Jeep KJ), Γεώργιος (aplageorge) οικογενειακώς (Jeep XJ), Αλέξανδρος (Tarzan) με επιβάτες τον Βασίλη (vpisco) και τη Μαρία (maria) (Jeep WJ), Παναγιώτης (PanaSot) και Σωτηρία (Jeep KJ), Κώστας (cm wrangler jk) και Χριστίνα (Jeep JK). Επτά Jeep.
Ξεκινήσαμε την ανάβαση από την Ελάτεια, ανεβαίνοντας ανάποδα την ειδική διαδρομή του Ράλι Ακρόπολις, Ρεγκίνι. Ο τοπικός πρατηριούχος αντί το Ρεγκίνι, μας πρότεινε την ειδκή Ελάτεια. Στα υπ’ όψιν για το μέλλον. Ο καιρός καλός, με λίγα σύννεφα και πρόβλεψη για τοπικές βροχές.
Περάσαμε από το χωριό (ο) Καλλίδρομος και στη Μενδενίτσα στρίψαμε αριστερά πριν το κέντρο του χωριού, στο χωματόδρομο προς Αγία Τριάδα.
Πρώτη στάση για ρύθμιση του χειρόφρενου του Γεώργιου (GPAP) (είχαν ανάψει οι πίσω ζάντες) και κάτι τις στο τιμόνι του έτερου Γεώργιου (aplageorge). Πήραμε τον κάτω δασικό δρόμο και συναντήσαμε τον κεντρικό χωματόδρομο, πριν την εποχική Λίμνη της Παλιοσουβάλας.
Στο σημεία αυτό συναντήσαμε το "μουλάρι" με το πλήρωμα που θα λάβει μέρος με Subaru στο Ακρόπολις με την υποστήριξη της Πυροσβεστικής.
- Παιδιά δεν περνάτε. Έχει πολύ λάσπη. Ακόμη και το Unimog της πυροσβεστικής που είναι μαζί μας κόλλησε.
Μετά από λίγο καταφθάνει κι ενα τεράστιο Unimog πυροσβεστικό.
- Παιδιά δεν περνάτε, μας λένε.
Έκτακτο πολεμικό συμβούλιο. Σχόλια του στύλ...
- Σε τα μας τώρα...
- Εμείς δεν μασάμε...
- Μα είστε παλαβοί; Eδώ δεν πέρασε αυτό το θηρίο, εσείς που πάτε;
Οδηγούν στην κλασσική απόφαση που αρμόζει στα μέλη αυτής της παρέας.
- Εμείς δεν είμαστε πυροσβέστες, συνεχίζουμε!
Λίγο πιό πάνω συναντάμε δύο λασπωμένες φιγούρες με μοτοσυκλέτες.
- Παιδιά πολύ λάσπη, δεν περνάτε. Εμείς δεν περάσαμε, γυρίζουμε.
Περιττό να αναφέρω ότι το σημείο που κόλλησε το Unimog, εμείς το περάσαμε αέρα πατέρα.
Η πρόγνωση καιρού, έλεγε για βροχή στις 15:00, οπότε βλέποντας και τα σύννεφα να πυκνώνουν, αποφασίζουμε να αναβάλουμε την ανάβαση στην κορυφή του βουνού για το απώτερο μέλλον. Στη διασταύρωση προς Δρυμαία εμείς συνεχίζουμε δεξιά προς την λίμνη.
Στη Λίμνη του Καλλίδρομου και λίμνη Νεβρόπολης ή Λούτσα επονομαζόμενη, στήθηκε κανονικό τραπέζι. Λεπτομέρειες από τις νοικοκυρές και τον σεφ της παρέας.
Στη λίμνη μας βρήκαν ο Κώστας και η Δανάη από τη Λαμία, μ’ ένα μάχιμο Samurai.
Μας ακολούθησαν και συμμετείχαν ενεργά στην παρέα, μέχρι την Ανάβρα.
Η βροχή άρχισε στις 3 και μισή και κράτησε μισή ώρα περίπου. Μετά ο καιρός καθάρισε.
Ξεκινήσαμε από τον χώρο του πικ νικ μετά τις 4 το απόγευμα. Προορισμός μας η Ανάβρα, με ενδιάμεση παράκαμψη για να βρούμε το κινητό του Παναγιώτη που είχε... αφήσει στην λασπωμένη και ομιχλώδη ανάβαση του Φεβρουαρίου. Ιδέα που στην πορεία, αναβλήθηκε κι αυτή για το απώτερο μέλλον.
Μόλις στρίψαμε αριστερά στη διασταύρωση προς Ανάβρα, άρχισαν το ζόρικα.
Στην πρώτη λασπουριά, πρώτος ων, σαν το μεγαλέξανδρο, με απλή τετρακίνηση, βουτάω στα νερά και χάνω το KJ. Βουλιάζει δεξιά μέχρι το προφυλακτήρα. Καταφθάνει ο απολασπωτής Βασίλης (vpisko).
- Που πας ρε καρα...Χρύσανθε αφού βλέπεις τη λίμνη δεξιά... Αριστερά έπρεπε να πας...
Ούτε ο Λένιν νά ‘τανε. Ιμάντας, τράβηγμα προς τα πίσω απo τον tarzan - το Grand Cherokee του Αλέξανδρου - και άνετο πέρασμα από αριστερά. Παρένθεση: Στη λίμνη δεξιά υπήρχε εγκαταλελειμένο ένα ολόκληρο περιπεπλεγμένο συρματόσχοινο από εργάτη. Τι τους θέτε τους εργάτες και κάνετε και τόσα έξοδα;
Εκατό μέτρα πιό κάτω, άλλος βούρκος. Εδώ είναι που η Άννα με εγκατέλειψε και μ’ άφησε στη τύχη μου. Τώρα όμως ξέρω. Μείωση της πίεσης από 31 στα 20, κοντά στο κιβώτιο και Βασίληηηη...
Αυτή τη φορά θα πας κέντρο, με αρκετό γκάζι. Αμ δε. Δεν με θέλει το κέντρο... βρε παιδί μου.
Τα γνωστά. Ιμάντας, τράβηγμα προς τα πίσω από τον tarzan και πιστή εφαρμογή των νέων εντολών. Αριστερά, με κοντά, 2 στο αυτόματο (πρόσθεσε ο Άλεξ), προσοχή στο ρέμα, αρκετό γκάζι. Το γκάζι μου βγήκε λίγο παραπάνω και παραλίγο να περάσω στην απέναντι πλαγιά που κάποιος είχε παρκάρει τον προφυλακτήρα του suv του. Χωρίς το suv φυσικά.
Στο χαράκωμα αυτό βοήθησαν αρκετά τους υπόλοιπους της παρέας, ο Κώστας, η Δανάη κι ο εργάτης τους νά ‘ναι καλά τα παιδιά (και ο εργάτης).
Μη τα πολυλογώ, το σκηνικό αυτό συνεχίστηκε σχεδόν μέχρι το μοναστήρι της Ανάβρας και πάνω που νύχτωνε και νομίζαμε ότι τα δύσκολα πέρασαν...Τσαααακ... Χάνουμε το δρόμο. Στην κυριολεξία. Οι δυνατές βροχές των τελευταίων ημερών τον κατέβασαν στις Θερμοπύλες. Φτυάρια, φτυαράκια, σκαπτικά κι αρχίζουμε δουλειά κάτω από τα αιμοδιψή σμήνη των τοπικών κουνουπιών. Μ’ άρεσε το... χειροκίνητο κομπρεσέρ του aplageorge, η βάση μίας ομπρέλας παραλίας!.
Δεν πέρασαν δέκα λεπτά λεπτών και χειρουργικών χειρισμών εκσκαφής και η φωνή του εργοδηγού αντιλαλεί στο δάσος. Παρένθεση: Σας έγραψα ότι όλη αυτή η διαδρομή ήταν μέσα σ’ ένα καταπληκτικό ελατόδασος; Αν όχι, παράλειψίς μου. (Ανάσα και κλείσιμο παρένθεσις).
- Άνδρες. Σταματάτε... δεν προλαβαίνουμε. Θα μας πάρει η νύχτα.
- Θα κατεβούμε από ‘δω.
- Από που βρε Βασίλη;
- Από ‘δω.
- Το εδώ είναι που δεν βλέπουμε βρε Βασίλη…
- Εδώ. Θα περάσουμε πάνω από το μικρό έλατο, θα κατέβουμε πολύ σιγά και με προσοχή θα στρίψουμε αμέσως αριστερά μόλις οι ρόδες πατήσουν στο δρόμο.
- Και πως θα γυρίσουμε κάθετα τ’ αυτοκίνητα βρε Βασίλη;
- Θα μου γλυκάνετε το νεροφάγωμα από πίσω!
Εδώ ο υιός του Κωνσταντίνου (cospas), Αλέξανδρος με τρεμάμενα λόγια είπε:
Βρε δεν είσαστε καλά. Είστε όλοι παλαβοί. Πόσο χαίρομαι που αυτή τη στιγμή ΔΕΝ οδηγώ...
Στην Ανάβρα φτάσαμε στις 9 παρά τέταρτο το βράδυ.
Στην πλατεία μόλις πατήσαμε άσφαλτο ο aplageorge - κατά κόσμον Γεώργιος - έσκυψε γονάτισε και τη φίλησε. Ναι. Γεώργιε συγγνώμη που σε παρέσυρα σ’ αυτήν τη χαλαρή βόλτα. Την επόμενη φορά θα ξέρεις.
Πρώτη φορά οι ζάντες μου μάζεψαν τόση λάσπη, που στην επιστροφή, δεν μπορούσα να πάω πάνω από 80 χλμ. Παραλίγο να με πάρει ο ύπνος... αν κι έχω ένα κενό μετά τη Μαλακάσα. Βέβαια με τον κινητήρα να γυρίζει στις 1500 στροφές, έκανα και οικονομία. Όταν φτάσαμε στην Κηφισιά, το οδόμετρο έγραφε 166,2 χλμ, μετά τον τελευταίο ανεφοδιασμό, με 452 km to empty στο (όχι αξιόπιστο) trip computer (166,2 + 452 = 618,2 χλμ). Συνολικά διανύσαμε 405 χλμ.
Τα Cbιά και τα PMR, εκτός απ’ αυτά του Κώστα (cm wrangler jk), που λειτουργούσαν σε άλλες συχνότητες, τα πήγαν καλά.
Η Garmin(α) - το GPS - σε δύο σημεία τα έκανε θάλασσα.
Οι απώλειες μικρές.
Μιά μικρή φλούδα στο χείλος της πίσω δεξιά μου ζάντας και ένα ξεκούμπωμα της μικρής αεροτομής κάτω από τον εμπρός προφυλακτήρα του Κώστα (cospas).
Πιέστε εδώ... να δείτε το μικρό μας βίντεο στο YouTube. Δεν μου άρεσαν τα 2 παλιά (1ο και 2ο μέρος) κι έφτιαξα νέο! Επιλέξτε πλήρη οθόνη και υψηλή ανάλυση (HD 1080).
"Μονοήμερη εκδρομή στο Καλλίδρομο, το Σάββατο 28 Μαΐου 2011. Αριθμός δυσκολίας: 1 (χαμηλής δυσκολίας). Ενδείκνυται για αρχάριους. Δεν προτείνω όριο συμμετοχών. Προτείνω όμως φυσιολατρική συμπεριφορά. Στις εποχικές λίμνες που θα συναντήσουμε, ΔΕΝ μπαίνουμε μέσα, ΔΕΝ πατάμε τα βατράχια, ΔΕΝ τις οργώνουμε, ΔΕΝ τις καταστρέφουμε."
Όμορφή εκδρομή που ΔΕΝ μου βγήκε όμως χαλαρή!
Οι διαδρομές - πιό λασπωμένες και πιό ζόρικες απ' ότι τις περίμενα - σ' ένα πανέμορφο βουνό, με μιά απίθανη παρέα κι έναν καταπληκτικό Βασίλη (vpisko) που κυριολεκτικά μας ξελάσπωσε...
Η φράση συμπαθούς κυρίας στο cb, περιγράφει γλαφυρά τις μικρές δυσκολίες της εκδρομής.
Κύριοι, ετοιμάστε τα υπογλώσσιά σας. Συνεχίζουμε...
Οι τυχεροί είμαστε οι Χρύσανθος (ως έχει) και η Άννα (Jeep KJ), Κώστας (cospas) και υιός Αλέξανδρος (Jeep KK), Γεώργιος (GPAP), Σοφία και Αλεξάνδρα (Jeep KJ), Γεώργιος (aplageorge) οικογενειακώς (Jeep XJ), Αλέξανδρος (Tarzan) με επιβάτες τον Βασίλη (vpisco) και τη Μαρία (maria) (Jeep WJ), Παναγιώτης (PanaSot) και Σωτηρία (Jeep KJ), Κώστας (cm wrangler jk) και Χριστίνα (Jeep JK). Επτά Jeep.
Ξεκινήσαμε την ανάβαση από την Ελάτεια, ανεβαίνοντας ανάποδα την ειδική διαδρομή του Ράλι Ακρόπολις, Ρεγκίνι. Ο τοπικός πρατηριούχος αντί το Ρεγκίνι, μας πρότεινε την ειδκή Ελάτεια. Στα υπ’ όψιν για το μέλλον. Ο καιρός καλός, με λίγα σύννεφα και πρόβλεψη για τοπικές βροχές.
Περάσαμε από το χωριό (ο) Καλλίδρομος και στη Μενδενίτσα στρίψαμε αριστερά πριν το κέντρο του χωριού, στο χωματόδρομο προς Αγία Τριάδα.
- Παιδιά δεν περνάτε. Έχει πολύ λάσπη. Ακόμη και το Unimog της πυροσβεστικής που είναι μαζί μας κόλλησε.
Μετά από λίγο καταφθάνει κι ενα τεράστιο Unimog πυροσβεστικό.
- Παιδιά δεν περνάτε, μας λένε.
Έκτακτο πολεμικό συμβούλιο. Σχόλια του στύλ...
- Σε τα μας τώρα...
- Εμείς δεν μασάμε...
- Μα είστε παλαβοί; Eδώ δεν πέρασε αυτό το θηρίο, εσείς που πάτε;
Οδηγούν στην κλασσική απόφαση που αρμόζει στα μέλη αυτής της παρέας.
- Εμείς δεν είμαστε πυροσβέστες, συνεχίζουμε!
Λίγο πιό πάνω συναντάμε δύο λασπωμένες φιγούρες με μοτοσυκλέτες.
- Παιδιά πολύ λάσπη, δεν περνάτε. Εμείς δεν περάσαμε, γυρίζουμε.
Περιττό να αναφέρω ότι το σημείο που κόλλησε το Unimog, εμείς το περάσαμε αέρα πατέρα.
Η πρόγνωση καιρού, έλεγε για βροχή στις 15:00, οπότε βλέποντας και τα σύννεφα να πυκνώνουν, αποφασίζουμε να αναβάλουμε την ανάβαση στην κορυφή του βουνού για το απώτερο μέλλον. Στη διασταύρωση προς Δρυμαία εμείς συνεχίζουμε δεξιά προς την λίμνη.
Στη λίμνη μας βρήκαν ο Κώστας και η Δανάη από τη Λαμία, μ’ ένα μάχιμο Samurai.
Μας ακολούθησαν και συμμετείχαν ενεργά στην παρέα, μέχρι την Ανάβρα.
Η βροχή άρχισε στις 3 και μισή και κράτησε μισή ώρα περίπου. Μετά ο καιρός καθάρισε.
Ξεκινήσαμε από τον χώρο του πικ νικ μετά τις 4 το απόγευμα. Προορισμός μας η Ανάβρα, με ενδιάμεση παράκαμψη για να βρούμε το κινητό του Παναγιώτη που είχε... αφήσει στην λασπωμένη και ομιχλώδη ανάβαση του Φεβρουαρίου. Ιδέα που στην πορεία, αναβλήθηκε κι αυτή για το απώτερο μέλλον.
Μόλις στρίψαμε αριστερά στη διασταύρωση προς Ανάβρα, άρχισαν το ζόρικα.
Στην πρώτη λασπουριά, πρώτος ων, σαν το μεγαλέξανδρο, με απλή τετρακίνηση, βουτάω στα νερά και χάνω το KJ. Βουλιάζει δεξιά μέχρι το προφυλακτήρα. Καταφθάνει ο απολασπωτής Βασίλης (vpisko).
- Που πας ρε καρα...Χρύσανθε αφού βλέπεις τη λίμνη δεξιά... Αριστερά έπρεπε να πας...
Ούτε ο Λένιν νά ‘τανε. Ιμάντας, τράβηγμα προς τα πίσω απo τον tarzan - το Grand Cherokee του Αλέξανδρου - και άνετο πέρασμα από αριστερά. Παρένθεση: Στη λίμνη δεξιά υπήρχε εγκαταλελειμένο ένα ολόκληρο περιπεπλεγμένο συρματόσχοινο από εργάτη. Τι τους θέτε τους εργάτες και κάνετε και τόσα έξοδα;
Εκατό μέτρα πιό κάτω, άλλος βούρκος. Εδώ είναι που η Άννα με εγκατέλειψε και μ’ άφησε στη τύχη μου. Τώρα όμως ξέρω. Μείωση της πίεσης από 31 στα 20, κοντά στο κιβώτιο και Βασίληηηη...
Αυτή τη φορά θα πας κέντρο, με αρκετό γκάζι. Αμ δε. Δεν με θέλει το κέντρο... βρε παιδί μου.
Τα γνωστά. Ιμάντας, τράβηγμα προς τα πίσω από τον tarzan και πιστή εφαρμογή των νέων εντολών. Αριστερά, με κοντά, 2 στο αυτόματο (πρόσθεσε ο Άλεξ), προσοχή στο ρέμα, αρκετό γκάζι. Το γκάζι μου βγήκε λίγο παραπάνω και παραλίγο να περάσω στην απέναντι πλαγιά που κάποιος είχε παρκάρει τον προφυλακτήρα του suv του. Χωρίς το suv φυσικά.
Στο χαράκωμα αυτό βοήθησαν αρκετά τους υπόλοιπους της παρέας, ο Κώστας, η Δανάη κι ο εργάτης τους νά ‘ναι καλά τα παιδιά (και ο εργάτης).
Δεν πέρασαν δέκα λεπτά λεπτών και χειρουργικών χειρισμών εκσκαφής και η φωνή του εργοδηγού αντιλαλεί στο δάσος. Παρένθεση: Σας έγραψα ότι όλη αυτή η διαδρομή ήταν μέσα σ’ ένα καταπληκτικό ελατόδασος; Αν όχι, παράλειψίς μου. (Ανάσα και κλείσιμο παρένθεσις).
- Άνδρες. Σταματάτε... δεν προλαβαίνουμε. Θα μας πάρει η νύχτα.
- Θα κατεβούμε από ‘δω.
- Από που βρε Βασίλη;
- Από ‘δω.
- Το εδώ είναι που δεν βλέπουμε βρε Βασίλη…
- Εδώ. Θα περάσουμε πάνω από το μικρό έλατο, θα κατέβουμε πολύ σιγά και με προσοχή θα στρίψουμε αμέσως αριστερά μόλις οι ρόδες πατήσουν στο δρόμο.
- Και πως θα γυρίσουμε κάθετα τ’ αυτοκίνητα βρε Βασίλη;
- Θα μου γλυκάνετε το νεροφάγωμα από πίσω!
Εδώ ο υιός του Κωνσταντίνου (cospas), Αλέξανδρος με τρεμάμενα λόγια είπε:
Βρε δεν είσαστε καλά. Είστε όλοι παλαβοί. Πόσο χαίρομαι που αυτή τη στιγμή ΔΕΝ οδηγώ...
Στην πλατεία μόλις πατήσαμε άσφαλτο ο aplageorge - κατά κόσμον Γεώργιος - έσκυψε γονάτισε και τη φίλησε. Ναι. Γεώργιε συγγνώμη που σε παρέσυρα σ’ αυτήν τη χαλαρή βόλτα. Την επόμενη φορά θα ξέρεις.
Τα Cbιά και τα PMR, εκτός απ’ αυτά του Κώστα (cm wrangler jk), που λειτουργούσαν σε άλλες συχνότητες, τα πήγαν καλά.
Η Garmin(α) - το GPS - σε δύο σημεία τα έκανε θάλασσα.
Οι απώλειες μικρές.
Μιά μικρή φλούδα στο χείλος της πίσω δεξιά μου ζάντας και ένα ξεκούμπωμα της μικρής αεροτομής κάτω από τον εμπρός προφυλακτήρα του Κώστα (cospas).
Πιέστε εδώ... να δείτε το μικρό μας βίντεο στο YouTube. Δεν μου άρεσαν τα 2 παλιά (1ο και 2ο μέρος) κι έφτιαξα νέο! Επιλέξτε πλήρη οθόνη και υψηλή ανάλυση (HD 1080).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου