Σάββατο 20 Απριλίου 2013.
Μονοήμερη εκδρομή στη Λίμνη Δασίου στην Ζήρεια, στη Λίμνη Δόξας στην κοιλάδα του Φενεού και στη Λίμνη Τσιβλού κοντά στην Ζαρούχλα, με συμμετοχές από το JPForum και την Λέσχη Ευρίπου 4x4.
Ο καιρός ήταν καλός, τα σύννεφα λίγα, η θερμοκρασία ευχάριστη. Τα χώματα ήταν στεγνά, η σκόνη αρκετή, η λάσπη λιγοστή προς μεγάλη απογοήτευση ορισμένων και το χιόνι, στα ψηλά.
Εκτός από τις τρείς λίμνες (και "μισή" κάτω από το φράγμα της Δόξας), μας άρεσε η μέτριας βατότητας διαδρομή, μέσα στο πυκνό ελατόδασος, από την “παιδική χαρά” της Ζήρειας έως τη διασταύρωση προς το χωριό Στενό, το “αχαρτογράφητο” τμήμα δίπλα και μέσα στο ποτάμι, από το Στενό μέχρι το φράγμα της λίμνης Δόξας που πρότεινε ο Πάνος (panosxalkida) και ο Βασίλης (vpisko) και ζητούσαν επίμονα στα σιμπιά η Μαρία (maria) δια στόματος Αλέξανδρου (tarzan) και ο Κώστας (Kostas-GV). Μας άρεσε επίσης το τμήμα από Ριζανά, που είδαμε και το ελάφι, μέχρι τη Ζαρούχλα και ο καλής σχετικά βατότητας χωματόδρομος, με την εντυπωσιακή θέα στις χαράδρες, τα γύρω βουνά, τον Κορινθιακό κόλπο και τις κορφές της Στερεάς, στα χρώματα του ηλιοβασιλέματος, από τη λίμνη Τσιβλού μέχρι τον Προφήτη Ηλία και την έξοδο στην άσφαλτο πάνω από το Άνω Διακοπτό!
Ο στόχος της εκδρομής, να δούμε τις 3 ορεινές λίμνες της περιοχής σε μία ημέρα, αν και παρακάμψαμε το σαλέ της Ζήρειας, την ανάβαση σε μιά κορυφή της Ζήρειας (Αέρας), το όρος Κράθις και τη χωμάτινη διαδρομή Ριζανά - βρύση Γκόλφως - λίμνη Τσιβλού, πέτυχε!
Ωραία βόλτα σε ωραία μέρη, με καλή παρέα που παρά το αρχικό ζωηρό ενδιαφέρον, τελικά περιορίστηκε στον ευέλικτο αριθμό των 10 αυτοκινήτων.
Από τα μέλη του JPForum, ακολούθησαν 5 τζιπ με 12 άτομα κι ένα σκυλάκι. Μας στενοχώρησε το γεγονός ότι μέλη του φόρουμ ενώ δήλωσαν συμμετοχή, αδιαφόρησαν να μας ενημερώσουν έγκαιρα για την απουσία τους. Μας στενοχώρησαν και κάποια άλλα μικροπράγματα που θα τα συζητήσουμε με νηφαλιότητα στο μέλλον.
Μας τίμησαν με την παρουσία τους οι Γεώργιος (GPAP) με τη μικρή Αλεξάνδρα, ο Τάσος (jeep kj) με την Ξανθή κι έναν φίλο τους, ο Γιάννης (zagreas) με τη Μαίρη και ένα φουντωτό συμπαθές τετράποδο, ο Αλέξανδρος (tarzan) με την Μαρία (maria) και τον Βασίλη (vpisko) και η Πολυμελής Οργανωτική Επιτροπή (Π.Ο.Ε.) με την Άννα.
Στο πρατήριο της BP στη Ρίζα, θα μας περίμεναν ο Θοδωρής (zakjeep) από το Ξυλόκαστρο και ο Παντελής (pantelis wj). Ο Θοδωρής (zakjeep) μας ενημέρωσε από την προηγούμενη ημέρα, ότι τελικά δεν θ’ ακολουθούσε. Μας περιέγραψε την κατάσταση των δρόμων, τις συνθήκες που επικρατούσαν στην περιοχή και μας είπε ότι μίλησε στο σαλέ για την πιθανή άφιξή μας εκεί. Τον ευχαριστούμε γι’ αυτό.
Από την Λέσχη Ευρίπου, στον ΣΕΑ Μεγάρων ήταν από νωρίς, οι Πάνος (panosxalkida) με τον Nosokomo(s) και τον kleidara(s) στο KJ του Πάνου, ο Σταύρος με την Φωτεινή που ήρθαν από την Βουλγαρία με ένα Touareg και αδιαφόρησαν για τις χαλαρές γρατζουνιές στο VW από τις στενές επαφές στο πυκνό δάσος προς το Στενό και ο Κώστας (Kostas-GV) που όχι μόνο πρόσεχε στα μάτια τις κοπέλες στα διόδια αλλά το φώναζε και στα μικρόφωνα, παρά το γεγονός ότι είχε το Vitara του γεμάτο γυναίκες. Στα Μεσαία Τρίκαλα μας περίμεναν, ο Πάνος Κασιμάτης με την Εύη στο Grand Vitara και ο Καραπασβάντης στο D-max. Δώδεκα άτομα κι αυτοί (!) σε πέντε αυτοκίνητα.
Τον Παντελή (pantelis wj) δεν τον βρήκαμε στο σημείο συνάντησης στη Ρίζα και μετά από 15λεπτη αναμονή, συνεχίσαμε προς τα Τρίκαλα Κορινθίας.
Το πρώτο χωμάτινο κομμάτι πάνω από τη Μεσαία συνοικία Τρικάλων είναι πλέον άσφαλτος. Παρά τις αντιρρήσεις του gps, βγήκαμε στην άσφαλτο μετά τα Άνω Τρίκαλα και πήραμε τον σχετικά καλής βατότητας χωματόδρομο στο 37° 58.593'N 22° 27.192'E που μας έβγαλε στον κεντρικό χωματόδρομο / λεωφόρο, Καρυά – λίμνη Δασίου – Χιονοδρομικό. Πρώτη στάση στη λίμνη Δασίου.
(Παρένθεσις για τα πρακτικά. Ο Θοδωρής μας παρακάλεσε να αποφύγουμε πέρασμα μέσα από τη λίμνη Δασίου για να μην αρχίσουν τα αρνητικά σχόλια οι φυσιολατρικές - με εισαγωγικά ή μη - οργανώσεις. Όταν έφτασα στην παραλία μετά την αναμονή κάποιων καθυστερημένων στην τελευταία διασταύρωση, ενημερώσαμε με τον Πάνο (panoshalkida) τους ενθουσιώδεις, που ήδη είχαν βουτήξει στα ρηχά, να είναι προσεκτικοί και πείσαμε τους υπόλοιπους να περάσουμε από τον παρακαμπτήριο δρόμο, λίγα μέτρα πιό πάνω. Δεν μαλώνουμε και δεν κακίζουμε κανέναν, απλά πιστεύουμε ότι αξίζει τον κόπο να μεταφέρουμε το μήνυμα του όσο το δυνατόν πιό ήπιου περάσματος και γενικά του σεβασμού μας προς τη φύση. Κλείνει η παρένθεσις).
Επόμενη στάση στην “παιδική χαρά” για αθλοπαιδειές από όσους ήθελαν να χαρούν τις λακούβες και να ταλαιπωρήσουν τ’ αυτοκίνητά τους. Ο Καραπασβάντης είχε την άτυχη στιγμή του σε μιά μικρή λασπωμένη ανηφόρα.
Συνεχίσαμε προς τις χιονισμένες ακόμα πλαγιές του Αέρα, γρατζουνώντας ηχηρά, για μιά ακόμα φορά, τα κουφάρια των άμοιρων τζιπ, σ’ ένα όμορφο και πυκνό από θάμνους και έλατα δάσος. Πήραμε τον κατηφορικό φιδίσιο χωματόδρομο προς το χωριό Στενό, αφήσαμε την άσφαλτο στον Φενεό, και ακολουθώντας μιά όμορφη με εκτός δρόμου κομμάτια διαδρομή δίπλα στο ποτάμι, βγήκαμε στο λιβάδι κάτω από το φράγμα της τεχνητής λίμνης Δόξας. Τα τρεχούμενα νερά, ο θόρυβος τους και η εικόνα του χώρου, άρεσαν και προτάθηκε να κάτσουμε εκεί για το πικ-νικ, όπερ και εγένετο. Μετά το λιτό – λέμε τώρα – γεύμα, ανεβήκαμε στη λίμνη, θαυμάσαμε την όμορφη εικόνα της, ακολουθώντας τον περιφερειακό ασφάλτινο δρόμο και σταματήσαμε να περπατήσουμε λίγο, μέχρι το εκκλησάκι του Αγίου Φανουρίου. Η Μαρία (maria) ακόμα ψάχνει να βρεί τα κλειδιά της μικρής πόρτας την οποία – προς μεγάλη της έκπληξη – άνοιξε απλά γυρίζοντας το πόμολο ο Πάνος Κασιμάτης!
Σταματήσαμε για μιά ομαδική φωτογραφία των αυτοκινήτων στο πλάτωμα απέναντι από τον χώρο με τα άλογα που προσφέρονται για ιππασία και επιστρέψαμε πάλι στον χωματόδρομο προς Φενεό ανηφορίζοντας προς Διάσελο – Ριζανά. Το καλοκαίρι που θά έχουν πρασινίσει τα δέντρα στα χαμηλά, δεν θα φαίνεται καλά η λίμνη από αυτή τη διαδρομή. Ίσως είναι πιό όμορφη η θέα της, από τον χειρότερης βατότητας χωματόδρομο που ξενικάει μετά το πλάτωμα και πριν την διασταύρωση για τη Μονή του Αγίου Γεωργίου στο 37° 55.835'N 22° 16.830'E
Λίγο πριν τα Ριζανά, ο Πάνος (panosxalkida) μας ζήτησε να συντομεύσουμε τη διαδρομή και να κατεβούμε στη Ζαρούχλα. Η πρόταση τέθηκε δημοκρατικά σε ψηφοφορία στα σιμπιά και ψηφίστηκε σχεδόν ομόφωνα. Μετά από χρόνια και δύο ανεπιτυχείς προσπάθειες, ολοκλήρωσα τη διαδρομή από τη λίμνη Δόξας μέχρι τη Ζαρούχλα! Από την όμορφη και γεμάτη με Χάρλεϊ Ζαρούχλα, ακολουθήσαμε την άσφαλτο μέχρι τη λίμνη Τσιβλού.
Η Πολυμελής Οργανωτική Επιτροπή (Π.Ο.Ε.) - εγώ δηλαδή - είχε τη δική της άτυχη στιγμή στη λίμνη Τσιβλού, όταν από λάθος έστειλε τους μισούς δεξιά, τους άλλους μισούς αριστερά και τους υπόλοιπους ακριβώς στη μέση να κάνουνε μανούβρες. Σόρυ ντουντς. Ήθελα να κάνουμε όλοι μαζί τον γύρο της λίμνης αλλά κανείς δεν με άκουσε στα ερτζιανά! Ελπίζω η θέα και η ηρεμία της λίμνης στα χρώματα του δειλινού να σας αποζημίωσε.
Στη λίμνη Τσιβλού, η παρέα χώρισε. Οι μισοί μας χαιρέτησαν και πήραν τον δρόμο της επιστροφής μέσω Ακράτας. Ο Σταύρος με την Φωτεινή και ο Κώστας (Kostas-GV) με τις πολλές γυναίκες του, ο Γεώργιος (GPAP) με τη μικρή Αλεξάνδρα, ο Αλέξανδρος (tarzan) με την Μαρία (maria) και τον Βασίλη (vpisko) και ο Χρύσανθος με την Άννα, συνεχίσαμε στην εντυπωσιακή διαδρομή προς Άνω Ποταμιά, Προφήτη Ηλία, Άνω Διακοπτό. Πριν την έξοδο στην άσφαλτο, χαιρετήσαμε και ευχαριστήσαμε για την παρέα τους, τον Σταύρο, τον Κώστα και τα όμορφα πληρώματά τους που θα ανέβαιναν στα Καλάβρυτα για διανυκτέρευση και οι υπόλοιποι 7, αφού περιμέναμε υπομονετικά τον Αλέξανδρο να φουσκώσει και τα 4 λάστιχα, κατηφορίσαμε στην άδεια Ε.Ο. και συνεχίσαμε προς Κόρινθο για ανεφοδιασμό αυτοκινήτων και συμμετεχόντων.
Αργά το βράδυ, χορτάτοι πιά και πλέρια χαρούμενοι, χαιρετήσαμε τον Αλέξανδρο που δεν ήθελε πλέον τη Μαρία και θα έμενε στην Κόρινθο. Αφού μας φόρτωσε με ρεντ μπουλ, ξυνά νερά (δυσκολεύομαι ακόμα και τώρα να πιάσω το υπονοούμενο) και... τη Μαρία, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής μαζί με τον Βασίλη!
Σας ευχαριστούμε όλους για την παρέα σας!
Πιέστε εδώ... να δείτε το μικρό μας βίντεο στο Youtube. Επιλέξτε υψηλή ανάλυση HD 1080 και πλήρη οθόνη.
Ο καιρός ήταν καλός, τα σύννεφα λίγα, η θερμοκρασία ευχάριστη. Τα χώματα ήταν στεγνά, η σκόνη αρκετή, η λάσπη λιγοστή προς μεγάλη απογοήτευση ορισμένων και το χιόνι, στα ψηλά.
Εκτός από τις τρείς λίμνες (και "μισή" κάτω από το φράγμα της Δόξας), μας άρεσε η μέτριας βατότητας διαδρομή, μέσα στο πυκνό ελατόδασος, από την “παιδική χαρά” της Ζήρειας έως τη διασταύρωση προς το χωριό Στενό, το “αχαρτογράφητο” τμήμα δίπλα και μέσα στο ποτάμι, από το Στενό μέχρι το φράγμα της λίμνης Δόξας που πρότεινε ο Πάνος (panosxalkida) και ο Βασίλης (vpisko) και ζητούσαν επίμονα στα σιμπιά η Μαρία (maria) δια στόματος Αλέξανδρου (tarzan) και ο Κώστας (Kostas-GV). Μας άρεσε επίσης το τμήμα από Ριζανά, που είδαμε και το ελάφι, μέχρι τη Ζαρούχλα και ο καλής σχετικά βατότητας χωματόδρομος, με την εντυπωσιακή θέα στις χαράδρες, τα γύρω βουνά, τον Κορινθιακό κόλπο και τις κορφές της Στερεάς, στα χρώματα του ηλιοβασιλέματος, από τη λίμνη Τσιβλού μέχρι τον Προφήτη Ηλία και την έξοδο στην άσφαλτο πάνω από το Άνω Διακοπτό!
Ο στόχος της εκδρομής, να δούμε τις 3 ορεινές λίμνες της περιοχής σε μία ημέρα, αν και παρακάμψαμε το σαλέ της Ζήρειας, την ανάβαση σε μιά κορυφή της Ζήρειας (Αέρας), το όρος Κράθις και τη χωμάτινη διαδρομή Ριζανά - βρύση Γκόλφως - λίμνη Τσιβλού, πέτυχε!
Ωραία βόλτα σε ωραία μέρη, με καλή παρέα που παρά το αρχικό ζωηρό ενδιαφέρον, τελικά περιορίστηκε στον ευέλικτο αριθμό των 10 αυτοκινήτων.
Από τα μέλη του JPForum, ακολούθησαν 5 τζιπ με 12 άτομα κι ένα σκυλάκι. Μας στενοχώρησε το γεγονός ότι μέλη του φόρουμ ενώ δήλωσαν συμμετοχή, αδιαφόρησαν να μας ενημερώσουν έγκαιρα για την απουσία τους. Μας στενοχώρησαν και κάποια άλλα μικροπράγματα που θα τα συζητήσουμε με νηφαλιότητα στο μέλλον.
Μας τίμησαν με την παρουσία τους οι Γεώργιος (GPAP) με τη μικρή Αλεξάνδρα, ο Τάσος (jeep kj) με την Ξανθή κι έναν φίλο τους, ο Γιάννης (zagreas) με τη Μαίρη και ένα φουντωτό συμπαθές τετράποδο, ο Αλέξανδρος (tarzan) με την Μαρία (maria) και τον Βασίλη (vpisko) και η Πολυμελής Οργανωτική Επιτροπή (Π.Ο.Ε.) με την Άννα.
Στο πρατήριο της BP στη Ρίζα, θα μας περίμεναν ο Θοδωρής (zakjeep) από το Ξυλόκαστρο και ο Παντελής (pantelis wj). Ο Θοδωρής (zakjeep) μας ενημέρωσε από την προηγούμενη ημέρα, ότι τελικά δεν θ’ ακολουθούσε. Μας περιέγραψε την κατάσταση των δρόμων, τις συνθήκες που επικρατούσαν στην περιοχή και μας είπε ότι μίλησε στο σαλέ για την πιθανή άφιξή μας εκεί. Τον ευχαριστούμε γι’ αυτό.
Από την Λέσχη Ευρίπου, στον ΣΕΑ Μεγάρων ήταν από νωρίς, οι Πάνος (panosxalkida) με τον Nosokomo(s) και τον kleidara(s) στο KJ του Πάνου, ο Σταύρος με την Φωτεινή που ήρθαν από την Βουλγαρία με ένα Touareg και αδιαφόρησαν για τις χαλαρές γρατζουνιές στο VW από τις στενές επαφές στο πυκνό δάσος προς το Στενό και ο Κώστας (Kostas-GV) που όχι μόνο πρόσεχε στα μάτια τις κοπέλες στα διόδια αλλά το φώναζε και στα μικρόφωνα, παρά το γεγονός ότι είχε το Vitara του γεμάτο γυναίκες. Στα Μεσαία Τρίκαλα μας περίμεναν, ο Πάνος Κασιμάτης με την Εύη στο Grand Vitara και ο Καραπασβάντης στο D-max. Δώδεκα άτομα κι αυτοί (!) σε πέντε αυτοκίνητα.
Τον Παντελή (pantelis wj) δεν τον βρήκαμε στο σημείο συνάντησης στη Ρίζα και μετά από 15λεπτη αναμονή, συνεχίσαμε προς τα Τρίκαλα Κορινθίας.
Το πρώτο χωμάτινο κομμάτι πάνω από τη Μεσαία συνοικία Τρικάλων είναι πλέον άσφαλτος. Παρά τις αντιρρήσεις του gps, βγήκαμε στην άσφαλτο μετά τα Άνω Τρίκαλα και πήραμε τον σχετικά καλής βατότητας χωματόδρομο στο 37° 58.593'N 22° 27.192'E που μας έβγαλε στον κεντρικό χωματόδρομο / λεωφόρο, Καρυά – λίμνη Δασίου – Χιονοδρομικό. Πρώτη στάση στη λίμνη Δασίου.
Επόμενη στάση στην “παιδική χαρά” για αθλοπαιδειές από όσους ήθελαν να χαρούν τις λακούβες και να ταλαιπωρήσουν τ’ αυτοκίνητά τους. Ο Καραπασβάντης είχε την άτυχη στιγμή του σε μιά μικρή λασπωμένη ανηφόρα.
Λίγο πριν τα Ριζανά, ο Πάνος (panosxalkida) μας ζήτησε να συντομεύσουμε τη διαδρομή και να κατεβούμε στη Ζαρούχλα. Η πρόταση τέθηκε δημοκρατικά σε ψηφοφορία στα σιμπιά και ψηφίστηκε σχεδόν ομόφωνα. Μετά από χρόνια και δύο ανεπιτυχείς προσπάθειες, ολοκλήρωσα τη διαδρομή από τη λίμνη Δόξας μέχρι τη Ζαρούχλα! Από την όμορφη και γεμάτη με Χάρλεϊ Ζαρούχλα, ακολουθήσαμε την άσφαλτο μέχρι τη λίμνη Τσιβλού.
Αργά το βράδυ, χορτάτοι πιά και πλέρια χαρούμενοι, χαιρετήσαμε τον Αλέξανδρο που δεν ήθελε πλέον τη Μαρία και θα έμενε στην Κόρινθο. Αφού μας φόρτωσε με ρεντ μπουλ, ξυνά νερά (δυσκολεύομαι ακόμα και τώρα να πιάσω το υπονοούμενο) και... τη Μαρία, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής μαζί με τον Βασίλη!
Σας ευχαριστούμε όλους για την παρέα σας!
Πιέστε εδώ... να δείτε το μικρό μας βίντεο στο Youtube. Επιλέξτε υψηλή ανάλυση HD 1080 και πλήρη οθόνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου